Psalm 81

1 Dem Musikmeister, nach der gattitischen. Von Asaph. Jauchzet Gott, der unsere Stärke ist, jubelt dem Gotte Jakobs zu!

Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi. Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.

2 Stimmt Gesang an und laßt die Handpauke ertönen, die liebliche Zither samt der Harfe.

Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.

3 Stoßt am Neumond in die Posaune, am Vollmond auf den Tag unseres Festes.

Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzień święta naszego uroczystego.

4 Denn das ist eine Satzung für Israel, ein Recht des Gottes Jakobs.

Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.

5 Er hat es als ein Zeugnis in Joseph festgesetzt, als er gegen Ägypten auszog; eine Sprache, die ich zuvor nicht kannte, vernehme ich:

Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.

6 “Ich habe seinen Nacken von der Last befreit, seine Hände sind des Lastkorbes ledig.

Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.

7 “In der Not riefst du mich an und ich rettete dich; ich erhörte dich im Donnergewölk, prüfte dich am Haderwasser. (Sela)

Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. (Sela)

8 “Höre, mein Volk, damit ich dich vermahne, Israel, möchtest du auf mich hören!

Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.

9 “Es soll unter dir kein anderer Gott sein, einen fremden Gott darfst du nicht anbeten.

I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;

10 “Ich, Jahwe, bin dein Gott, der dich aus Ägypten hergeführt hat: thue deinen Mund weit auf, damit ich ihn fülle!

(Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej; ) otwórz usta twoje, a napełnięć je.

11 “Aber mein Volk hörte nicht auf meine Stimme, und Israel hat mir nicht willfahrt.

Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.

12 “Da überließ ich sie der Verstocktheit ihres Herzens; sie wandelten nach ihren eigenen Anschlägen.

Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.

13 “O daß doch mein Volk auf mich hören, Israel auf meinen Wegen wandeln wollte!

Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!

14 “Wie leicht wollte ich ihre Feinde demütigen und meine Hand gegen ihre Dränger wenden.

W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.

15 “Die Jahwe hassen, müßten ihm schmeicheln, und ihre Zeit sollte ewig währen.

Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki.

16 “Mit dem besten Weizen wollte ich ihn speisen und dich mit Honig aus dem Felsen sättigen.”

I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.