Psalm 81

1 Dem Musikmeister, nach der gattitischen. Von Asaph. Jauchzet Gott, der unsere Stärke ist, jubelt dem Gotte Jakobs zu!

Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf. Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

2 Stimmt Gesang an und laßt die Handpauke ertönen, die liebliche Zither samt der Harfe.

Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.

3 Stoßt am Neumond in die Posaune, am Vollmond auf den Tag unseres Festes.

Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.

4 Denn das ist eine Satzung für Israel, ein Recht des Gottes Jakobs.

Want dit is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

5 Er hat es als ein Zeugnis in Joseph festgesetzt, als er gegen Ägypten auszog; eine Sprache, die ich zuvor nicht kannte, vernehme ich:

Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;

6 “Ich habe seinen Nacken von der Last befreit, seine Hände sind des Lastkorbes ledig.

Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.

7 “In der Not riefst du mich an und ich rettete dich; ich erhörte dich im Donnergewölk, prüfte dich am Haderwasser. (Sela)

In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. (Sela)

8 “Höre, mein Volk, damit ich dich vermahne, Israel, möchtest du auf mich hören!

Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of gij naar Mij hoordet!

9 “Es soll unter dir kein anderer Gott sein, einen fremden Gott darfst du nicht anbeten.

Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.

10 “Ich, Jahwe, bin dein Gott, der dich aus Ägypten hergeführt hat: thue deinen Mund weit auf, damit ich ihn fülle!

Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

11 “Aber mein Volk hörte nicht auf meine Stimme, und Israel hat mir nicht willfahrt.

Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner niet gewild.

12 “Da überließ ich sie der Verstocktheit ihres Herzens; sie wandelten nach ihren eigenen Anschlägen.

Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.

13 “O daß doch mein Volk auf mich hören, Israel auf meinen Wegen wandeln wollte!

Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen gewandeld had!

14 “Wie leicht wollte ich ihre Feinde demütigen und meine Hand gegen ihre Dränger wenden.

In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders.

15 “Die Jahwe hassen, müßten ihm schmeicheln, und ihre Zeit sollte ewig währen.

Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn.

16 “Mit dem besten Weizen wollte ich ihn speisen und dich mit Honig aus dem Felsen sättigen.”

En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen.