Psalm 73

1 Ein Psalm Asaphs. Ja, gütig ist Gott gegen Israel, gegen die, die reines Herzens sind.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Meine Füße aber hätten beinahe gestrauchelt; nichts fehlte, so wären meine Tritte ausgeglitten.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Denn ich ereiferte mich wegen der Übermütigen, wenn ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Denn sie leiden keine Schmerzen, kräftig und wohlgenährt ist ihr Leib.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 Sie geraten nicht in Unglück, wie andere Leute, und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Darum ist Hochmut ihr Halsgeschmeide, Gewaltthat umhüllt sie als Gewand.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Aus der Verfettung stammt ihre Verschuldung, wallen die Gebilde ihres Herzens über.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Sie höhnen und reden in Bosheit, reden Bedrückung von oben herab.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 In den Himmel erheben sie ihr Maul, während sich ihre Zunge auf Erden ergeht.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Darum wendet sich sein Volk hierher, und Wasser in Fülle wird von ihnen geschlürft.

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 Sie sprechen: “Wie weiß es Gott, und wie gäbe es ein Wissen darum beim Höchsten?”

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Ja, so sind die Gottlosen und in steter Ruhe häufen sie Reichtum an.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 War es denn ganz umsonst, daß ich mein Herz rein erhielt und in Unschuld meine Hände wusch -

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 und ward doch immerfort geplagt, und alle Morgen war meine Züchtigung da?

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Wenn ich dächte: Solches will ich verkündigen, so hätte ich das Geschlecht deiner Kinder verleugnet!

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Da sann ich nach, um es zu begreifen, aber ein Elend war es in meinen Augen,

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 bis ich in Gottes Heiligtümer eindrang, acht hatte auf ihr Ende.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, stürzest sie in Trümmer.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Wie sind sie im Nu zur Wüste geworden, haben ein Ende genommen, sind durch Schrecknisse dahin!

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Gleich einem Traume nach dem Erwachen, so verschmähst du, Herr, wenn du wach wirst, ihr Bild.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Als mein Herz verbittert war, und es mich in den Nieren stach,

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 da war ich unvernünftig und wußte nichts, war dir gegenüber wie ein Vieh.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Aber ich bleibe stets bei dir; du hältst mich bei meiner rechten Hand.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Nach deinem Ratschlusse wirst du mich leiten und mich darnach zu Ehren annehmen.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Wen habe ich im Himmel? und außer dir begehre ich nichts auf Erden.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Wäre gleich mein Fleisch und mein Herz dahingeschwunden - Gott ist immerdar meines Herzens Fels und mein Teil!

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Denn fürwahr, die sich von dir fern halten, kommen um; du vertilgst einen jeden, der dir treulos wird.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Mir aber ist die Nähe Gottes köstlich; in den Herrn Jahwe habe ich meine Zuflucht gesetzt, um von allen deinen Werken zu erzählen.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.