Psalm 73

1 Ein Psalm Asaphs. Ja, gütig ist Gott gegen Israel, gegen die, die reines Herzens sind.

Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.

2 Meine Füße aber hätten beinahe gestrauchelt; nichts fehlte, so wären meine Tritte ausgeglitten.

Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.

3 Denn ich ereiferte mich wegen der Übermütigen, wenn ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.

4 Denn sie leiden keine Schmerzen, kräftig und wohlgenährt ist ihr Leib.

Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.

5 Sie geraten nicht in Unglück, wie andere Leute, und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.

6 Darum ist Hochmut ihr Halsgeschmeide, Gewaltthat umhüllt sie als Gewand.

Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.

7 Aus der Verfettung stammt ihre Verschuldung, wallen die Gebilde ihres Herzens über.

No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.

8 Sie höhnen und reden in Bosheit, reden Bedrückung von oben herab.

Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.

9 In den Himmel erheben sie ihr Maul, während sich ihre Zunge auf Erden ergeht.

Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.

10 Darum wendet sich sein Volk hierher, und Wasser in Fülle wird von ihnen geschlürft.

Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,

11 Sie sprechen: “Wie weiß es Gott, und wie gäbe es ein Wissen darum beim Höchsten?”

Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?

12 Ja, so sind die Gottlosen und in steter Ruhe häufen sie Reichtum an.

Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.

13 War es denn ganz umsonst, daß ich mein Herz rein erhielt und in Unschuld meine Hände wusch -

Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,

14 und ward doch immerfort geplagt, und alle Morgen war meine Züchtigung da?

Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.

15 Wenn ich dächte: Solches will ich verkündigen, so hätte ich das Geschlecht deiner Kinder verleugnet!

Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.

16 Da sann ich nach, um es zu begreifen, aber ein Elend war es in meinen Augen,

Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,

17 bis ich in Gottes Heiligtümer eindrang, acht hatte auf ihr Ende.

Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.

18 Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, stürzest sie in Trümmer.

Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.

19 Wie sind sie im Nu zur Wüste geworden, haben ein Ende genommen, sind durch Schrecknisse dahin!

Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.

20 Gleich einem Traume nach dem Erwachen, so verschmähst du, Herr, wenn du wach wirst, ihr Bild.

Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.

21 Als mein Herz verbittert war, und es mich in den Nieren stach,

Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,

22 da war ich unvernünftig und wußte nichts, war dir gegenüber wie ein Vieh.

Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.

23 Aber ich bleibe stets bei dir; du hältst mich bei meiner rechten Hand.

Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.

24 Nach deinem Ratschlusse wirst du mich leiten und mich darnach zu Ehren annehmen.

Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.

25 Wen habe ich im Himmel? und außer dir begehre ich nichts auf Erden.

Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.

26 Wäre gleich mein Fleisch und mein Herz dahingeschwunden - Gott ist immerdar meines Herzens Fels und mein Teil!

Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.

27 Denn fürwahr, die sich von dir fern halten, kommen um; du vertilgst einen jeden, der dir treulos wird.

Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.

28 Mir aber ist die Nähe Gottes köstlich; in den Herrn Jahwe habe ich meine Zuflucht gesetzt, um von allen deinen Werken zu erzählen.

Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.