Psalm 69

1 Dem Musikmeister, nach “Lilien”. Von David. Hilf mir, o Gott, denn das Wasser geht mir bis an die Seele!

Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim. Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

2 Ich versinke im tiefen Schlamme, wo kein Grund ist; in Wassertiefen bin ich geraten, und die Flut hat mich überströmt.

Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

3 Ich habe mich müde geschrieen, meine Kehle ist ausgedörrt; meine Augen verschmachten vom Harren auf meinen Gott.

Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

4 Derer, die mich ohne Ursach hassen, sind mehr, als der Haare auf meinem Haupte; zahlreicher als meine Gebeine sind, die mich grundlos befeinden. Was ich nicht geraubt habe, soll ich erstatten.

Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

5 Gott, du kennst meine Thorheit, und meine Verschuldungen sind dir nicht verborgen.

O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

6 Laß in mir nicht zu Schanden werden, die auf dich harren, o Herr, Jahwe der Heerscharen; laß in mir nicht beschämt werden, die dich suchen, Gott Israels!

Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israels!

7 Denn um deinetwillen trage ich Schmach, bedeckt Schande mein Angesicht.

Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

8 Ich bin meinen Brüdern fremd geworden und unbekannt den Söhnen meiner Mutter.

Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

9 Denn der Eifer um dein Haus hat mich gefressen, und die Schmähungen derer, die dich schmähen, sind auf mich gefallen.

Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

10 Ich kasteite durch Fasten meine Seele, und das ward mir zur Schmach.

En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

11 Ich machte ein härenes Gewand zu meinem Kleid und ward ihnen zum Gespött.

En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

12 Es reden über mich, die im Thore sitzen, und das Saitenspiel der Würzweinzecher.

Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

13 Ich aber bete zu dir, Jahwe, zur wohlgefälligen Zeit; o Gott, nach deiner großen Gnade erhöre mich mit deiner treuen Hilfe!

Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

14 Errette mich aus dem Schlamme, daß ich nicht versinke; laß mich errettet werden von denen, die mich hassen, und aus Wassertiefen!

Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

15 Laß die Wasserflut mich nicht überströmen und die Tiefe mich nicht verschlingen, noch den Brunnen seinen Mund über mir schließen.

Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

16 Erhöre mich, Jahwe, denn deine Gnade ist köstlich; wende dich zu mir nach deiner großen Barmherzigkeit.

Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

17 Und verbirg dein Antlitz nicht vor deinem Knechte; denn mir ist angst: eilend erhöre mich!

En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

18 Nahe dich meiner Seele, erlöse sie; um meiner Feinde willen befreie mich!

Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

19 Du kennst meine Schmach und Schande und Beschimpfung; alle meine Dränger sind dir bewußt.

Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

20 Die Schmach bricht mir das Herz, so daß ich verzweifle; ich wartete auf Mitleid, aber da war keines, und auf Tröster, aber ich fand sie nicht.

De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

21 Sie gaben mir Galle zur Speise, und als mich dürstete, tränkten sie mich mit Essig.

Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

22 Möge ihr Tisch vor ihnen zur Schlinge und den Sicheren zum Fallstricke werden.

Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

23 Mögen ihre Augen sich verfinstern, daß sie nicht sehen, und ihre Hüften laß beständig wanken.

Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

24 Gieße deinen Grimm über sie aus, und die Glut deines Zorns erreiche sie.

Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

25 Möge ihr Lager wüste werden, und kein Bewohner in ihren Zelten sein.

Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

26 Denn, den du selbst geschlagen hast, verfolgen sie und erzählen von dem Schmerze deiner Verwundeten.

Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

27 Füge Verschuldung zu ihrer Verschuldung und laß sie nicht zu Gerechtigkeit vor dir gelangen.

Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

28 Sie müssen ausgelöscht werden aus dem Buche der Lebendigen und dürfen nicht aufgeschrieben werden mit den Frommen.

Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

29 Ich aber bin elend und voller Schmerzen; deine Hilfe, o Gott, wird mich erhöhen.

Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

30 Ich will den Namen Gottes durch Lieder preisen und ihn verherrlichen mit Lobgesang.

Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

31 Das wird Jahwe besser gefallen als ein Stier, ein Farre mit Hörnern und Klauen.

En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

32 Die Gebeugten sehen's, freuen sich; die ihr Gott sucht, euer Herz lebe auf!

De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

33 Denn Jahwe hört auf die Armen und verachtet seine Gefangenen nicht.

Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

34 Himmel und Erde müssen ihn preisen, das Meer und alles, was sich darin tummelt.

Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin wriemelt.

35 Denn Gott wird Zion helfen und die Städte Judas aufbauen, und man wird sich daselbst niederlassen und sie in Besitz nehmen.

Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten;

36 Und die Nachkommen seiner Knechte werden sie zum Erbe erhalten, und die seinen Namen lieben, werden darin wohnen.

En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.