Psalm 65

1 Dem Musikmeister. Ein Psalm Davids. Ein Lied. Dir gebührt Lobpreis, o Gott, auf Zion, und dir bezahle man Gelübde!

۱ برای سالار مغنیان. مزمور و سرود داود ای خدا، تسبیح در صهیون منتظرتوست. و نذرها برای تو وفا خواهدشد.

2 Der du Gebete hörst, zu dir kommt alles Fleisch.

۲ ‌ای که دعا می‌شنوی! نزد تو تمامی بشرخواهند آمد.

3 Meine Verschuldungen hatten mich überwältigt, aber du deckst unsere Vergehungen zu.

۳ گناهان بر من غالب آمده است. توتقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.

4 Wohl dem, den du erwählst und nahen lässest, daß er in deinen Vorhöfen wohne, damit wir uns ersättigen an den Gütern deines Hauses, deines heiligen Tempels.

۴ خوشابحال کسی‌که او را برگزیده، و مقرب خود ساخته‌ای تابه درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه توسیر خواهیم شد و از قدوسیت هیکل تو.

5 Mit furchtbaren Thaten antwortest du uns nach deiner Gerechtigkeit, du Gott, der du unser Heil bist, du Zuversicht aller der fernen Enden der Erde und des Meers,

۵ به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی اقصای جهان و ساکنان بعیده دریاهستی.

6 der durch seine Kraft die Berge feststellt, mit Stärke gegürtet ist,

۶ و کوهها را به قوت خود مستحکم ساخته‌ای، و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

7 der das Brausen des Meeres stillt, das Brausen seiner Wellen und das Toben der Völker,

۷ وتلاطم دریا را ساکن می‌گردانی، تلاطم امواج آن وشورش امت‌ها را.

8 so daß sich die Bewohner der äußersten Enden vor deinem Zeichen fürchten: die Länder gegen Morgen und gegen Abend versetzest du in Jubel.

۸ ساکنان اقصای جهان ازآیات تو ترسانند. مطلع های صبح و شام راشادمان می‌سازی.

9 Du hast das Land heimgesucht und hast es getränkt, hast es gar reich gemacht mit einem Gottesbache voll Wasser, bereitest Getreide für sie, denn also bereitest du das Land.

۹ از زمین تفقد نموده، آن راسیراب می‌کنی و آن را بسیار توانگر می‌گردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی زیرا که بدین طور تهیه کرده‌ای.

10 Du tränkst seine Furchen, lockerst seine Schollen, weichst es durch Regenschauer auf, segnest sein Gewächs.

۱۰ پشته هایش را سیراب می‌کنی و مرزهایش راپست می‌سازی. به بارشها آن را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.

11 Du kröntest das Jahr mit deiner Güte, und deine Geleise triefen von Fett.

۱۱ به احسان خویش سال را تاجدار می‌سازی و راههای توچربی را می‌چکاند.

12 Es triefen die Auen der Steppe, und mit Jubel gürten sich die Hügel.

۱۲ مرتع های صحرا نیزمی چکاند. و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.

13 Die Anger sind mit Herden von Schafen bekleidet, und die Thalgründe hüllen sich in Korn: sie jauchzen einander zu und singen.

۱۳ چمنها به گوسفندان آراسته شده است و دره هابه غله پیراسته؛ از شادی بانگ می‌زنند و نیزمی سرایند.