Psalm 56

1 Dem Musikmeister, nach “Stumme Taube der Fernen”. Von David, ein Mikhtam, als ihn die Philister zu Gath ergriffen. Sei mir gnädig, o Gott, denn Menschen zermalmen mich, immerfort bedrängen mich Krieger.

Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat. Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

2 Immerfort zermalmen meine Feinde, denn viele kriegen in der Höhe wider mich.

Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

3 Wenn ich mich fürchten muß, vertraue ich doch auf dich.

Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

4 Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann! Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was kann Fleisch mir anhaben?

W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

5 Immerfort thun sie meiner Sache wehe; wider mich sind alle ihre Gedanken auf Böses gerichtet.

Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

6 Sie rotten sich zusammen, lauern auf, beobachten meine Tritte, gleichwie sie auf meine Seele harrten.

Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

7 Ob des Frevels vergilt ihnen; stürze, o Gott, im Zorne die Völker!

Czy unikną [zemsty] za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

8 Mein Umherirren hast du gezählt, meine Thränen sind in deinen Schlauch gelegt, ja gewiß in dein Buch verzeichnet!

Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz [też] moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są [spisane] w twojej księdze?

9 Alsdann werden meine Feinde zurückweichen, wenn ich rufe; das weiß ich, daß Gott für mich ist.

Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

10 Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann!

W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.

11 Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was können Menschen mir anhaben?

Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

12 Ich schulde, was ich dir gelobt, o Gott; ich will dir Dankopfer bezahlen!

Tobie, Boże, śluby złożyłem, [dlatego też] tobie oddam chwałę.

13 Denn du hast meine Seele vom Tod errettet, ja meine Füße vom Sturze, damit ich vor Gott im Lichte der Lebendigen wandle.

Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.