Psalm 49

1 Dem Musikmeister. Von den Korachiten. Ein Psalm. Hört dieses, alle Völker; merkt auf, alle Bewohner der Welt,

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

2 ihr Menschenkinder insgesamt, sowohl reich als arm!

Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

3 Mein Mund soll Weisheit reden, und was mein Herz sinnt, ist Einsicht.

Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

4 Ich will mein Ohr einem Spruche neigen, bei Zitherklang mein Rätsel offenbaren:

Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

5 Warum soll ich mich fürchten in bösen Tagen, wenn mich die Schuld meiner Verfolger umgiebt,

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

6 die sich auf ihr Gut verlassen und sich mit der Größe ihres Reichtums brüsten?

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

7 Niemand vermag einen Bruder vom Tode loszukaufen und Gotte das Lösegeld für ihn zu erlegen

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

8 - würde doch der Kaufpreis für ihr Leben zu kostbar sein, so daß er für immer davon abstehen muß -

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

9 damit er für immer fortlebe, die Grube nicht zu sehen bekomme.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

10 Vielmehr sieht er: Weise sterben; Thoren und Dumme kommen miteinander um und hinterlassen anderen ihr Gut.

Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

11 Gräber sind ihre Behausungen für immer, ihre Wohnungen für alle Zukunft, haben sie auch nach ihren Namen ganze Länder benannt.

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

12 Und der Mensch in Herrlichkeit hat nicht Bestand, wird gleich dem Vieh: sie werden stumm gemacht.

Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

13 Das ist das Schicksal der Zuversichtlichen und derer, die hinter ihnen drein an ihrem Munde Gefallen haben. (Sela)

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)

14 Wie Schafe sinken sie hinab in die Unterwelt, der Tod weidet sie, so daß am Morgen die Frommen über sie herrschen. Und ihre Gestalt ist zum Verzehren bestimmt; die Unterwelt wird ihr zur Wohnung. (Sheol h7585)

Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)

15 Aber Gott wird meine Seele aus der Gewalt der Unterwelt erlösen; denn er wird mich aufnehmen. (Sela) (Sheol h7585)

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)

16 Sei getrost, wenn einer reich wird, wenn sich die Herrlichkeit seines Hauses mehrt;

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

17 denn wenn er stirbt, nimmt er nichts von alledem mit, und seine Herrlichkeit fährt ihm nicht nach,

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

18 mochte man ihn auch preisen bei seinen Lebzeiten, und mag man dich loben, daß du dir gütlich thust.

A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

19 Er geht ein zum Geschlechte seiner Väter, die nimmermehr das Licht erblicken.

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.

20 Der Mensch in Herrlichkeit, doch ohne Verstand, wird gleich dem Vieh: sie werden stumm gemacht.

Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.