Psalm 44

1 Dem Musikmeister. Von den Korachiten, ein Maskil. Gott, mit unseren Ohren haben wir gehört, unsere Väter haben uns erzählt: Ein großes Werk hast du in ihren Tagen ausgeführt, in den Tagen der Vorzeit.

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

2 Mit deiner Hand vertriebst du Völker und pflanztest sie ein; du behandeltest Nationen übel, aber sie breitetest du aus.

Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

3 Denn nicht durch ihr Schwert haben sie das Land in Besitz genommen und nicht ihr Arm schaffte ihnen Sieg, sondern deine Rechte und dein Arm und das Licht deines Angesichts, denn du hattest an ihnen Wohlgefallen.

Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

4 Du bist ja mein König, o Gott: entbiete Hilfe für Jakob!

Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

5 Durch dich stoßen wir unsere Bedränger nieder und durch deinen Namen zertreten wir unsere Widersacher.

Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

6 Denn ich verlasse mich nicht auf meinen Bogen, und mein Schwert schafft mir nicht Sieg.

Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

7 Sondern du schaffst uns Sieg über unsere Bedränger und machst zu Schanden, die uns hassen.

Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

8 Gottes rühmten wir uns allezeit und preisen immerdar deinen Namen. (Sela)

Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

9 Und doch hast du uns verworfen und ließest uns in Schmach fallen und ziehst nicht mehr aus mit unseren Heeren.

Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

10 Du lässest uns zurückweichen vor dem Bedränger, und die uns hassen, haben sich Beute gemacht.

Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

11 Du gabst uns hin wie Schafe zum Verzehren und zerstreutest uns unter die Heiden.

Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

12 Du verkauftest dein Volk um ein Spottgeld und gewannst nichts durch ihren Kaufpreis.

Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

13 Du machst uns zur Schmach bei unseren Nachbarn, zum Spott und Hohn bei unserer Umgebung.

Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

14 Du machst uns zum Sprichwort unter den Heiden, und daß die Völker über uns den Kopf schütteln.

Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

15 Meine Schmach steht mir immerfort vor Augen, und die Schande, die mir widerfahren, bedeckt mich,

Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

16 daß ich die Schänder und Lästerer hören und die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

17 Dies alles ist über uns gekommen, obschon wir deiner nicht vergessen, noch deinem Bunde die Treue gebrochen hatten.

To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

18 Unser Herz ist nicht zurückgewichen, noch bog unser Schritt ab von deinem Pfade,

Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

19 daß du uns an der Stätte der Schakale zermalmt und uns mit Finsternis bedeckt hast.

Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Wenn wir des Namens unseres Gottes vergessen und unsere Hände ausgestreckt hätten zu einem fremden Gotte,

Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

21 würde Gott das nicht erforschen? Er kennt ja die Geheimnisse des Herzens!

Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

22 Nein, um deinetwillen werden wir immerfort dahingewürgt, werden geachtet wie Schlachtschafe!

Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

23 Wache auf! Warum schläfst du, Herr? Erwache, verwirf nicht für immer!

Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Warum verbirgst du dein Antlitz, vergissest unseres Elends und unserer Drangsal?

Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

25 Denn unsere Seele ist bis zum Staube gebeugt, es klebt am Boden unser Leib.

Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

26 Mache dich auf, uns zu helfen, und erlöse uns um deiner Gnade willen!

Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.