Psalm 44

1 Dem Musikmeister. Von den Korachiten, ein Maskil. Gott, mit unseren Ohren haben wir gehört, unsere Väter haben uns erzählt: Ein großes Werk hast du in ihren Tagen ausgeführt, in den Tagen der Vorzeit.

O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

2 Mit deiner Hand vertriebst du Völker und pflanztest sie ein; du behandeltest Nationen übel, aber sie breitetest du aus.

Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

3 Denn nicht durch ihr Schwert haben sie das Land in Besitz genommen und nicht ihr Arm schaffte ihnen Sieg, sondern deine Rechte und dein Arm und das Licht deines Angesichts, denn du hattest an ihnen Wohlgefallen.

ës sate, sepse të pëlqenin.

4 Du bist ja mein König, o Gott: entbiete Hilfe für Jakob!

Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

5 Durch dich stoßen wir unsere Bedränger nieder und durch deinen Namen zertreten wir unsere Widersacher.

Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

6 Denn ich verlasse mich nicht auf meinen Bogen, und mein Schwert schafft mir nicht Sieg.

Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

7 Sondern du schaffst uns Sieg über unsere Bedränger und machst zu Schanden, die uns hassen.

Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

8 Gottes rühmten wir uns allezeit und preisen immerdar deinen Namen. (Sela)

Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

9 Und doch hast du uns verworfen und ließest uns in Schmach fallen und ziehst nicht mehr aus mit unseren Heeren.

Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

10 Du lässest uns zurückweichen vor dem Bedränger, und die uns hassen, haben sich Beute gemacht.

Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

11 Du gabst uns hin wie Schafe zum Verzehren und zerstreutest uns unter die Heiden.

Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

12 Du verkauftest dein Volk um ein Spottgeld und gewannst nichts durch ihren Kaufpreis.

Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

13 Du machst uns zur Schmach bei unseren Nachbarn, zum Spott und Hohn bei unserer Umgebung.

Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

14 Du machst uns zum Sprichwort unter den Heiden, und daß die Völker über uns den Kopf schütteln.

Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

15 Meine Schmach steht mir immerfort vor Augen, und die Schande, die mir widerfahren, bedeckt mich,

Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

16 daß ich die Schänder und Lästerer hören und die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

17 Dies alles ist über uns gekommen, obschon wir deiner nicht vergessen, noch deinem Bunde die Treue gebrochen hatten.

Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

18 Unser Herz ist nicht zurückgewichen, noch bog unser Schritt ab von deinem Pfade,

Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

19 daß du uns an der Stätte der Schakale zermalmt und uns mit Finsternis bedeckt hast.

por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

20 Wenn wir des Namens unseres Gottes vergessen und unsere Hände ausgestreckt hätten zu einem fremden Gotte,

Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

21 würde Gott das nicht erforschen? Er kennt ja die Geheimnisse des Herzens!

a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

22 Nein, um deinetwillen werden wir immerfort dahingewürgt, werden geachtet wie Schlachtschafe!

Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

23 Wache auf! Warum schläfst du, Herr? Erwache, verwirf nicht für immer!

Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

24 Warum verbirgst du dein Antlitz, vergissest unseres Elends und unserer Drangsal?

Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

25 Denn unsere Seele ist bis zum Staube gebeugt, es klebt am Boden unser Leib.

Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

26 Mache dich auf, uns zu helfen, und erlöse uns um deiner Gnade willen!

Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.