< Psalm 42 >

1 Dem Musikmeister. Ein Maskil von den Korachiten. Wie eine Hirschkuh, die da lechzt nach Wasserbächen, so lechzt meine Seele nach dir, o Gott.
Nkunga bana ba babakala ba Kole kuidi pfumu minyimbidi. Boso bummoninanga disofi phuila yi nlangu, buawu bobo muelꞌama wididi phuila yi ngeyo; Nzambi ama.
2 Meine Seele dürstet nach Gott, dem lebendigen Gott: wann werde ich hingelangen und erscheinen vor Gottes Angesicht?
Muelꞌama wulembo moni phuila yi Nzambi, Phuila yi Nzambi yi moyo. Thangu mbi ndiela nkuenda ayi ndiela dengana Nzambi e?
3 Meine Thränen wurden meine Speise Tag und Nacht, da sie immerfort zu mir sagten: “Wo ist nun dein Gott?”
Matsuela mama mawu maba bidia biama mu builu ayi muini bu babedi ku khambanga mu lumbu kimvimba: “Kuevi kuidi Nzambi aku e?”
4 Daran will ich gedenken und ausschütten mein Herz in mir, wie ich dahinzog im Gedränge, sie leitete zum Hause Gottes unter lautem Jubel und Dank, eine festliche Menge.
Mambu momo ndieti tebukila moyo banga minu ndintiamuna muelꞌama: buevi ndibedi kuendilanga va kimosi ayi nkangu wu batu, mu kuba diatisa mu ntanda nate ku nzo Nzambi mu biyoko bi khini ayi mu phutudulu yi matondo va khatitsika batu bawombo badi mu nyengo.
5 Was bist du gebeugt, meine Seele, und tobst in mir? Harre auf Gott! Denn noch werde ich ihn preisen als Hilfe für mich und als meinen Gott.
Bila mbi vongidi bobo, a muelꞌama e? Bila mbi muelꞌama wulembo niongina mu khati ama e? Tula diana diaku mu Nzambi bila ndiela kunzitisa diaka; Mvulusi ama ayi Nzambi ama.
6 Meine Seele ist gebeugt in mir; darum gedenke ich deiner vom Jordanland und den Hermonbergen her, vom kleinen Berge.
Muelꞌama widi wuvonga mu khati nitu ama Diawu ndiela kutebukilanga moyo tona ku tsi yi Yolidani, ku zitsongi zi miongi mi Elimoni ayi tona ku mongo wu Mizali.
7 Eine Flut ruft der andern beim Rauschen deiner Wasserfälle; alle deine Wogen und Wellen gingen über mich.
Kiza kieta tela kiza kinkaka mu khumbulu yi minlangu mu zithadi ziaku. Mayo maku mamo mafioti ayi manneni ma mbukimini.
8 Am Tage entbietet Jahwe seine Gnade, und des Nachts gilt ihm mein Lied, ein Gebet zum Gotte meines Lebens.
Mu muini, Yave wumfidisanga luzolo luandi Mu builu nkungꞌandi widi va minu lusambulu kuidi Nzambi yi luzingu luama.
9 Ich spreche zu Gott, der mein Fels ist: Warum hast du meiner vergessen? Warum muß ich trauernd einhergehen ob der Bedrückung durch Feinde?
Ndintuba kuidi Nzambi, ditadi diama di ngolo: “Bila mbi wunzimbikini e? Bila mbi mfueti diatilanga mu phasi, yamusungu kuidi mbeni e?”
10 Wie Wurmfraß in meinen Gebeinen verhöhnten mich meine Bedränger, da sie immerfort zu mir sagten: “Wo ist nun dein Gott?”
Mimvesi miama milmbo moni phasi yi lufua; batu bobo bandendi bu balembo mfingi bu beti ku khambanga mu lumbu kimvimba ti: “Kuevi kuidi Nzambi aku e?”
11 Was bist du gebeugt, meine Seele, und tobst in mir? Harre auf Gott! Denn noch werde ich ihn preisen als Hilfe für mich und als meinen Gott.
Bila mbi vongidi bobo, a muelꞌama e? Bila mbi wulembo niongina mu khati ama e? Tula diana diaku mu Nzambi bila ndiela kunzitisa diaka; niandi Mvulusi ama ayi Nzambi ama.

< Psalm 42 >