Psalm 2

1 Warum toben die Völker, und sinnen die Nationen Vergebliches?

Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια;

2 Die Könige der Erde treten auf, und die Fürsten ratschlagen miteinanderwider Jahwe und seinen Gesalbten.

Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες,

3 “Laßt uns ihre Fesseln zerreißen und ihre Stricke von uns werfen!”

Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών.

4 Der im Himmel thronet, lacht; der Herr spottet ihrer.

Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς.

5 Dann redet er zu ihnen in seinem Zorn und in seinem Grimme schreckt er sie.

Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς.

6 “Habe doch ich meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem Heiligen Berge!”

Αλλ' εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.

7 Laßt mich Kunde geben von einem Beschluß: Jahwe sprach zu mir: Du bist mein Sohn; ich habe dich heute gezeugt!

Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι σύ· εγώ σήμερον σε εγέννησα·

8 Heische von mir, so will ich dir die Völker zum Erbe geben und die Enden der Erde zum Eigentum!

Ζήτησον παρ' εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής·

9 Mit eisernem Stabe magst du sie zerschmettern, wie Töpfergefäß sie zertrümmern.

θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.

10 Nun denn, ihr Könige, handelt klug! Laßt euch warnen, ihr Richter auf Erden!

Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί της γης.

11 Dienet Jahwe voll Furcht und jubelt unter Zittern.

Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω.

12 Küsset den Sohn, damit er nicht zürne, und euer Weg euch ins Verderben führt. Denn leicht könnte sein Zorn entbrennen; wohl allen, die bei ihm Zuflucht suchen!

Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ' αυτόν.