Psalm 2

1 Warum toben die Völker, und sinnen die Nationen Vergebliches?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Die Könige der Erde treten auf, und die Fürsten ratschlagen miteinanderwider Jahwe und seinen Gesalbten.

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 “Laßt uns ihre Fesseln zerreißen und ihre Stricke von uns werfen!”

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Der im Himmel thronet, lacht; der Herr spottet ihrer.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Dann redet er zu ihnen in seinem Zorn und in seinem Grimme schreckt er sie.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 “Habe doch ich meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem Heiligen Berge!”

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Laßt mich Kunde geben von einem Beschluß: Jahwe sprach zu mir: Du bist mein Sohn; ich habe dich heute gezeugt!

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Heische von mir, so will ich dir die Völker zum Erbe geben und die Enden der Erde zum Eigentum!

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Mit eisernem Stabe magst du sie zerschmettern, wie Töpfergefäß sie zertrümmern.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Nun denn, ihr Könige, handelt klug! Laßt euch warnen, ihr Richter auf Erden!

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Dienet Jahwe voll Furcht und jubelt unter Zittern.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Küsset den Sohn, damit er nicht zürne, und euer Weg euch ins Verderben führt. Denn leicht könnte sein Zorn entbrennen; wohl allen, die bei ihm Zuflucht suchen!

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.