Psalm 147

1 Rühmet Jah, denn er ist gütig; lobsingt unserem Gott, denn er ist lieblich; es ziemt sich Lobgesang.

Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

2 Jahwe baut Jerusalem wieder auf, er sammelt die Versprengten Israels.

PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

3 Er heilt, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Wunden.

On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

4 Er bestimmt den Sternen eine Zahl, er ruft sie alle mit Namen.

On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

5 Groß ist unser Herr und reich an Macht; seine Einsicht ist ohne Maß.

Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

6 Jahwe hält die Gebeugten aufrecht, erniedrigt die Gottlosen bis auf den Boden.

PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

7 Singt Jahwe mit Danksagung, lobsingt unserem Gott auf der Zither!

Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

8 Der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Erde Regen bereitet, die Berge Gras sprossen läßt,

Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

9 der dem Vieh sein Futter giebt, den jungen Raben, die zu ihm schreien.

Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch an den Schenkeln des Mannes Gefallen.

Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

11 Jahwe hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade harren.

PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

12 Preise Jahwe, Jerusalem; rühme deinen Gott, o Zion!

Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

13 Denn er hat die Riegel deiner Thore fest gemacht, deine Kinder in dir gesegnet.

On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

14 Er schafft deinen Grenzen Frieden, sättigt dich mit dem besten Weizen.

Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

15 Er sendet sein Gebot auf Erden; gar schnell läuft sein Wort.

On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

16 Er spendet Schnee wie Wolle, streut Reif wie Asche.

On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

17 Er wirft sein Eis wie Bissen hin; wer kann vor seinem Froste bestehen?

Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

18 Er entsendet sein Wort und läßt sie schmelzen, läßt seinen Wind wehen, da rinnen Wasser.

Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

19 Er that Jakob sein Wort kund, Israel seine Satzungen und Rechte.

Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

20 Keinem Volk hat er also gethan und seine Rechte lehrte er sie nicht. Rühmet Jah!

Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.