< Psalm 142 >

1 Ein Maskil Davids, als er sich in der Höhle befand. Ein Gebet. Laut schreie ich zu Jahwe; laut flehe ich zu Jahwe.
Bawipa venawh khawteh na khy nyng; qeennaak thoeh doena Bawipa venawh awi y nyng.
2 Ich schütte meine Klage vor ihm aus, trage ihm vor meine Not.
A haiawh ka ngaihnaak awi kqawn pe nyng saw; ka kyinaak ce a haiawh kqawn pe nyng.
3 Während mein Geist in mir verzagt, - du aber kennst meinen Pfad! - haben sie mir auf dem Wege, den ich gehen muß, eine verborgene Schlinge gelegt.
Kak khuina kang myihla ve a zai awh, nang ing ni ka lam ve na sim law. Ka cehnaak lam awh thlangkhqi ing ang hyp na dawng dun law uhy.
4 Blicke nach rechts und schaue - ich habe niemanden, der mich erkennt; um Zuflucht ist's für mich geschehn - keiner fragt nach mir.
Kak tang ben ve toek mai lah; kai anik ngainaak u pynoet awm am awm hy. Thuknaak am ta nyng saw; kai ka hqingnaak ve u ingawm ikaw na am huhy.
5 Ich schreie zu dir, Jahwe; ich spreche: “Du bist meine Zuflucht, mein Teil im Lande der Lebendigen.”
Aw Bawipa, nang a venawh khy nyng, “Nang taw kang thuknaak na awm hyk ti, ak hqingkhqi qam awh ka taham na awm hyk ti,” ti nyng.
6 Merke auf meine flehentliche Bitte, denn ich bin überaus schwach; errette mich von meinen Verfolgern, denn sie sind mir zu mächtig.
Kak khynaak awi ve ngai lah, ni ngoe soeih nyng; kai anik hquutkhqi kut khuiawh kawng ni hul lah, kai aham taw amik tha awm soeih hy.
7 Befreie mich aus dem Kerker, damit ich deinen Namen preise; mich werden die Frommen umringen, wenn du mir wohlthust.
Nang ming kam kyihcah thainaak aham, thawngim khui awhkawng ni loet sak lah. Cawhtaw kak khan awh na leeknaak awh ve thlak dyngkhqi ing nik chung khqi khoep kaw.

< Psalm 142 >