Psalm 139

1 Dem Musikmeister. Von David. Ein Psalm. Jahwe, du erforschest und kennst mich.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

2 Du weißt mein Sitzen und mein Aufstehen; du verstehst meine Gedanken von ferne.

Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

3 Mein Gehen und mein Liegen prüfst du und bist vertraut mit allen meinen Wegen.

Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

4 Denn es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, Jahwe, nicht schon durchaus kennst.

Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.

5 Hinten und vorn hast du mich umschlossen und legtest auf mich deine Hand.

Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

6 Die Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch - ich werde ihrer nicht mächtig!

Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.

7 Wohin soll ich gehen vor deinem Geist und wohin fliehen vor deinem Angesicht?

Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

8 Stiege ich zum Himmel empor, so bist du dort, und machte ich die Unterwelt zu meinem Lager, du bist da! (Sheol h7585)

Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)

9 Nähme ich Flügel der Morgenröte, ließe mich nieder am äußersten Ende des Meers,

Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,

10 auch da würde deine Hand mich führen, deine Rechte mich erfassen.

I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

11 Spräche ich: “Eitel Finsternis möge mich bedecken, und zu Nacht werde das Licht um mich her:

Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

12 so würde auch die Finsternis für dich nicht finster sein und die Nacht leuchten wie der Tag: die Finsternis ist wie das Licht.

Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.

13 Denn du hast mein Innerstes geschaffen, wobst mich im Mutterleibe.

Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.

14 Ich preise dich dafür, daß ich erstaunenswürdig ausgezeichnet bin: wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl.

Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.

15 Mein Gebein war dir nicht verhohlen, als ich im Verborgenen gemacht, in Erdentiefen gewirkt ward.

Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.

16 Deine Augen sahen mich, als ich noch ein ungestaltetes Klümpchen war; Tage wurden gebildet und insgesamt in dein Buch geschrieben, als noch keiner von ihnen da war.

Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

17 Aber wie schwer sind mir, o Gott, deine Gedanken, wie gewaltig ihre Summen!

Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

18 Wollte ich sie zählen, so würden ihrer mehr sein, als der Sandkörner; erwache ich, so bin ich noch bei dir.

Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

19 Ach, daß du doch die Gottlosen töten wolltest, Gott, und die Blutgierigen von mir weichen müßten,

Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;

20 die sich arglistig wider dich empören, die deinen Namen freventlich aussprechen.

Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.

21 Sollte ich nicht hassen, Jahwe, die dich hassen, und nicht Ekel empfinden an denen, die sich wider dich auflehnen?

Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?

22 Mit vollendetem Hasse hasse ich sie, als Feinde gelten sie mir.

Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.

23 Erforsche mich, Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne meine Gedanken!

Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

24 Und siehe, ob ein Weg, der zu Schmerzen führt, bei mir zu finden sei, und leite mich auf ewigem Wege!

I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.