Psalm 139

1 Dem Musikmeister. Von David. Ein Psalm. Jahwe, du erforschest und kennst mich.

Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

2 Du weißt mein Sitzen und mein Aufstehen; du verstehst meine Gedanken von ferne.

Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

3 Mein Gehen und mein Liegen prüfst du und bist vertraut mit allen meinen Wegen.

Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

4 Denn es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, Jahwe, nicht schon durchaus kennst.

Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

5 Hinten und vorn hast du mich umschlossen und legtest auf mich deine Hand.

Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

6 Die Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch - ich werde ihrer nicht mächtig!

Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

7 Wohin soll ich gehen vor deinem Geist und wohin fliehen vor deinem Angesicht?

Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

8 Stiege ich zum Himmel empor, so bist du dort, und machte ich die Unterwelt zu meinem Lager, du bist da! (Sheol h7585)

Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

9 Nähme ich Flügel der Morgenröte, ließe mich nieder am äußersten Ende des Meers,

Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

10 auch da würde deine Hand mich führen, deine Rechte mich erfassen.

edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

11 Spräche ich: “Eitel Finsternis möge mich bedecken, und zu Nacht werde das Licht um mich her:

Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

12 so würde auch die Finsternis für dich nicht finster sein und die Nacht leuchten wie der Tag: die Finsternis ist wie das Licht.

terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

13 Denn du hast mein Innerstes geschaffen, wobst mich im Mutterleibe.

Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

14 Ich preise dich dafür, daß ich erstaunenswürdig ausgezeichnet bin: wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl.

Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

15 Mein Gebein war dir nicht verhohlen, als ich im Verborgenen gemacht, in Erdentiefen gewirkt ward.

Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

16 Deine Augen sahen mich, als ich noch ein ungestaltetes Klümpchen war; Tage wurden gebildet und insgesamt in dein Buch geschrieben, als noch keiner von ihnen da war.

Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

17 Aber wie schwer sind mir, o Gott, deine Gedanken, wie gewaltig ihre Summen!

Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

18 Wollte ich sie zählen, so würden ihrer mehr sein, als der Sandkörner; erwache ich, so bin ich noch bei dir.

Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

19 Ach, daß du doch die Gottlosen töten wolltest, Gott, und die Blutgierigen von mir weichen müßten,

Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

20 die sich arglistig wider dich empören, die deinen Namen freventlich aussprechen.

Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

21 Sollte ich nicht hassen, Jahwe, die dich hassen, und nicht Ekel empfinden an denen, die sich wider dich auflehnen?

A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

22 Mit vollendetem Hasse hasse ich sie, als Feinde gelten sie mir.

Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

23 Erforsche mich, Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne meine Gedanken!

Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

24 Und siehe, ob ein Weg, der zu Schmerzen führt, bei mir zu finden sei, und leite mich auf ewigem Wege!

dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.