Psalm 122

1 Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”

Pieśń stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Pańskiego pójdziemy.

2 Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!

Że stanęły nogi nasze w bramach twoich, o Jeruzalemie!

3 Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,

O Jeruzalem pięknie pobudowane jako miasto w sobie wespół spojone!

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.

Bo tam wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, do świadectwa Izraelowego, aby wysławiały imię Pańskie.

5 Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.

Albowiem tam są postawione stolice na sąd, stolice domu Dawidowego.

6 Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.

Żądajcież pokoju Jeruzalemowi, mówiąc: Niech się szczęści tym, którzy cię miłują.

7 Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.

Niech będzie pokój w basztach twoich, a uspokojenie w pałacach twoich.

8 Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!

Dla braci moich i dla przyjaciół moich teraz ci będę żądał pokoju.

9 Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.

Dla domu Pana, Boga naszego, będę szukał twego dobrego.