< Psalm 122 >

1 Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”
Canticum graduum. Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.
2 Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!
Stantes erant pedes nostri, in atriis tuis Ierusalem.
3 Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,
Ierusalem, quae aedificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum.
4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.
Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israel ad confitendum nomini Domini.
5 Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.
Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum David.
6 Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.
Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem: et abundantia diligentibus te.
7 Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.
Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis.
8 Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!
Propter fratres meos, et proximos meos, loquebar pacem de te:
9 Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.
Propter domum Domini Dei nostri, quaesivi bona tibi.

< Psalm 122 >