Psalm 106

1 Rühmet Jah! Danket Jahwe, denn er ist gütig; denn ewig währt seine Gnade.

Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.

2 Wer kann die Machtthaten Jahwes ausreden, all seinen Ruhm verkündigen?

Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?

3 Wohl denen, die auf Recht halten, dem, der zu jeder Zeit Gerechtigkeit übt.

Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

4 Gedenke meiner, Jahwe, nach der Huld, die du deinem Volke verheißen; suche mich heim mit deiner Hilfe,

Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

5 daß ich am Glücke deiner Auserwählten meine Lust schaue, mich an der Freude deines Volkes freue, mit deinem Eigentum mich rühme!

Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

6 Wir haben gesündigt samt unsern Vätern, haben uns verschuldet, sind gottlos gewesen.

Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

7 Unsere Väter in Ägypten begriffen deine Wunder nicht, gedachten nicht an deine große Gnade und empörten sich wider den Höchsten am Schilfmeer.

Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

8 Aber er half ihnen um seines Namens willen, um seine Stärke kund zu thun.

A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

9 Er bedrohte das Schilfmeer, daß es vertrocknete, und führte sie durch die Fluten wie auf einer Trift.

Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.

10 Er rettete sie aus der Gewalt dessen, der sie haßte, und befreite sie aus der Gewalt des Feindes.

Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

11 Die Gewässer bedeckten ihre Bedränger; kein einziger von ihnen blieb übrig.

Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

12 Da glaubten sie an seine Worte, sangen seinen Ruhm.

Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

13 Eilends vergaßen sie seine Thaten, warteten nicht auf seinen Entschluß.

Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

14 Sie verfielen in der Steppe auf ein Gelüst und versuchten Gott in der Einöde.

Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

15 Da gab er ihnen, was sie begehrten, und ließ die Darre in sie kommen.

I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

16 Und sie wurden eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Heiligen Jahwes.

Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;

17 Die Erde that sich auf und verschlang Dathan und bedeckte die Rotte Abirams.

Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

18 Und Feuer zündete unter ihrer Rotte, die Flamme verbrannte die Gottlosen.

I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

19 Sie machten ein Kalb am Horeb und warfen sich nieder vor einem Gußbild

Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;

20 und vertauschten ihren Herrlichen mit dem Bild eines Stiers, der Gras frißt.

I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

21 Sie vergaßen Gottes, ihres Erretters, der Großes in Ägypten gethan hatte,

Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

22 Wunderbares im Lande Hams, Furchtbares am Schilfmeer.

Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

23 Da gedachte er, sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, vor ihm in die Bresche getreten wäre, um seinen Grimm vom Vertilgen wieder abzubringen.

Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.

24 Sie verschmähten das wonnige Land und glaubten seinem Worte nicht.

Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

25 Sie murrten in ihren Zelten, hörten nicht auf die Stimme Jahwes.

I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.

26 Da erhob er ihnen seine Hand und schwur, daß er sie in der Wüste fällen

Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

27 und ihre Nachkommen unter die Völker zerstreuen und in die Länder versprengen wolle.

Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

28 Sie hingen sich an Baal Peor und aßen von den Opfern der toten Götzen.

Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.

29 Und sie erzürnten ihn durch ihre Thaten; da fuhr eine Plage unter sie.

Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

30 Pinehas aber trat auf und richtete, da ward der Plage Einhalt gethan.

Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

31 Und das wurde ihm als Gerechtigkeit zugerechnet durch alle folgenden Geschlechter bis in Ewigkeit.

Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

32 Sodann erzürnten sie Gott am Hader-Wasser, und es erging Mose um ihretwillen übel.

Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

33 Denn sie hatten seinem Geiste widerstrebt, und er redete unbedacht mit seinen Lippen.

Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.

34 Sie vertilgten nicht die Völker, die zu vertilgen Jahwe ihnen befohlen hatte.

Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.

35 Sie ließen sich mit den Heiden ein und lernten ihre Werke;

Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

36 sie dienten ihren Götzen, und sie wurden ihnen zum Fallstrick.

I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

37 Sie opferten Söhne und Töchter den Dämonen

Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;

38 und vergossen unschuldiges Blut, das Blut ihrer Söhne und Töchter, die sie den Götzen Kanaans opferten, daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.

I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

39 Sie verunreinigten sich durch ihre Werke und verübten Buhlerei mit ihren Thaten.

Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

40 Da entbrannte der Zorn Jahwes gegen sein Volk, und er verabscheute sein Eigentum.

Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

41 Er überlieferte sie in die Gewalt der Heiden, daß ihre Hasser über sie herrschten.

I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

42 Und ihre Feinde bedrückten sie, und sie wurden unter ihre Gewalt gebeugt.

I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

43 Viele Male errettete er sie; sie aber waren widerspenstig in ihrem Vorhaben und sanken durch ihre Verschuldung.

Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

44 Und er sah ihre Not an, als er ihr Flehen vernahm,

A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

45 und gedachte ihnen zu gut an seinen Bund und ließ sich's leid sein nach seiner großen Gnade.

Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

46 Er schaffte, daß sie Erbarmen fanden bei allen, die sie gefangen hielten.

Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

47 Hilf uns, Jahwe, unser Gott, und sammle uns aus den Heiden, daß wir deinem heiligen Namen danken, uns deines Lobpreises rühmen!

Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

48 Gepriesen sei Jahwe, der Gott Israels, von Ewigkeit bis zu Ewigkeit, und alles Volk spreche: Amen! Rühmet Jah!

Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.