Psalm 105

1 Danket Jahwe, ruft seinen Namen an! Macht unter den Völkern seine Thaten kund!

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.

2 Singet ihm! Lobsingt ihm! Redet von allen seinen Wundern.

در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.

3 Rühmt euch seines heiligen Namens; es freue sich das Herz derer, die Jahwe suchen.

ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!

4 Fragt nach Jahwe und seiner Stärke, sucht beständig sein Angesicht.

خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.

5 Gedenkt seiner Wunder, die er gethan, seiner Zeichen und der Urteilssprüche seines Mundes,

عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.

6 Nachkommen Abrahams, seine Knechte, Söhne Jakobs, seine Auserwählten!

ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.

7 Er, Jahwe, ist unser Gott; über die ganze Erde ergehen seine Gerichte.

او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.

8 Er gedenkt ewig seines Bunds, des Wortes, das er verordnet hat, auf tausend Geschlechter,

عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛

9 des Bundes, den er mit Abraham geschlossen, und seines Schwurs an Isaak.

عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!

10 Und er stellte ihn für Jakob als eine Satzung hin, als einen ewig giltigen Bund für Israel, -

او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.

11 indem er sprach: “Dir will ich das Land Kanaan verleihen als euer erbliches Besitztum!” -

او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»

12 als sie noch gering an Zahl waren, gar wenige, und als Fremdlinge darin weilten.

بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛

13 Und sie zogen von Volk zu Volk, von einem Königreiche zu einer anderen Nation.

میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.

14 Er gestattete niemandem, sie zu bedrücken, und strafte um ihretwillen Könige.

اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:

15 “Tastet meine Gesalbten nicht an und thut meinen Propheten kein Leid!”

«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»

16 Als er nun eine Hungersnot ins Land rief, jegliche Stütze an Brot zerbrach,

خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.

17 da hatte er ihnen bereits einen vorausgesandt; Joseph war als Sklave verkauft.

او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.

18 Sie hatten seine Füße in den Block gezwängt, in Eisenfesseln war er gekommen,

پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.

19 bis zu der Zeit, wo sein Wort eintraf, der Ausspruch Jahwes ihn bewährte.

او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.

20 Da sandte der König hin und machte ihn los, der Völkerbeherrscher, und befreite ihn.

آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.

21 Er machte ihn zum Herrn über sein Haus und zum Herrscher über allen seinen Besitz,

سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود

22 daß er seine Fürsten nach seinem Belieben feßle und seine Vornehmen klug mache.

تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.

23 Und Israel kam nach Ägypten und Jakob weilte als Fremdling im Lande Hams.

آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.

24 Und er machte sein Volk überaus fruchtbar und machte es zahlreicher als seine Bedränger.

خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.

25 Er wandelte ihren Sinn, sein Volk zu hassen, an seinen Knechten Arglist zu üben.

اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.

26 Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er erwählt hatte.

سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.

27 Er verrichtete an ihnen seine Wunder und seine Zeichen am Lande Hams.

موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.

28 Er sandte Finsternis und machte es finster, aber sie achteten nicht auf sein Wort.

خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.

29 Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und ließ ihre Fische sterben.

او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.

30 Ihr Land wimmelte von Fröschen in den Gemächern ihrer Könige.

زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.

31 Er gebot, da kamen Hundsfliegen, Stechmücken in ihr ganzes Gebiet.

به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.

32 Er sandte ihnen Hagel als Regen, flammendes Feuer in ihr Land.

به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد

33 Er schlug ihren Weinstock und ihren Feigenbaum und zerschmetterte die Bäume ihres Gebiets.

و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.

34 Er gebot, da kamen die Heuschrecken und die Fresser ohne Zahl.

خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.

35 Die fraßen alle Pflanzen in ihrem Land und fraßen die Frucht des Feldes.

36 Er schlug alle Erstgeborenen in ihrem Lande, die Erstlinge all' ihrer Manneskraft.

او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.

37 Er ließ sie ausziehen mit Silber und Gold, und es gab keinen Strauchelnden unter seinen Stämmen.

سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.

38 Ägypten freute sich über ihren Auszug, denn es hatte sie Schrecken vor ihnen befallen.

مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.

39 Er breitete Gewölk als Decke aus und Feuer, um die Nacht zu erhellen.

خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.

40 Sie forderten, da ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot.

آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.

41 Er öffnete den Felsen, da flossen Wasser, rannen in der Dürre als ein Strom.

او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.

42 Denn er gedachte an sein heiliges Wort, an Abraham, seinen Knecht,

زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.

43 und führte sein Volk in Freuden heraus, seine Auserwählten unter Jubel.

پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،

44 Er verlieh ihnen die Länder der Heiden, und was die Völker mit Mühe erworben, das nahmen sie in Besitz,

و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید

45 damit sie seine Satzungen hielten und seine Weisungen beobachteten. Rühmet Jah!

تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!