Psalm 102
1 Gebet eines Elenden, wenn er schmachtet und vor Jahwe seine Klage ausschüttet. Jahwe, höre mein Gebet und laß mein Schreien vor dich kommen!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, wenn mir angst ist! Neige dein Ohr zu mir; wenn ich rufe, eilends erhöre mich!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Denn meine Tage sind wie ein Rauch verschwunden, und meine Gebeine sind wie von Brand durchglüht.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Mein Herz ward versengt und verdorrte wie Gras; denn ich vergesse, mein Brot zu essen.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 Von meinem lauten Stöhnen klebt mein Gebein an meinem Fleisch.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in Ruinen.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Ich bin schlaflos und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Unaufhörlich lästern mich meine Feinde; die wider mich toben, schwören bei mir.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Thränen
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 wegen deines Grimms und deines Zorns; denn du hast mich emporgehoben und hingeschleudert.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Meine Tage gleichen einem langgestreckten Schatten, und ich verdorre wie Gras.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Du aber, Jahwe, thronst ewig, und dein Name währt durch alle Geschlechter.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Du wirst dich erheben, dich Zions zu erbarmen; denn es ist Zeit, sie zu begnadigen, denn die ihr bestimmte Frist ist eingetreten.
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Denn deine Knechte hängen mit Liebe an ihren Steinen und jammern über ihren Schutt.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Und die Heiden werden den Namen Jahwes fürchten, und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 weil Jahwe Zion wieder aufgebaut hat, erschienen ist in seiner Herrlichkeit,
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 sich dem Gebete des Nackten zugewendet und ihr Gebet nicht verschmäht hat.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Aufgeschrieben werde solches vom kommenden Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, preise Jahwe,
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 daß er von seiner heiligen Höhe herabgeschaut, Jahwe vom Himmel auf die Erde geblickt hat,
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 um das Seufzen des Gefangenen zu hören, die dem Tode Verfallenen loszumachen,
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 daß man in Zion den Namen Jahwes verkünde und seinen Ruhm in Jerusalem,
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 wenn sich die Völker allzumal versammeln und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Lebenstage verkürzt.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinweg in der Hälfte meiner Tage, du, dessen Jahre durch alle Geschlechter währen.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Du hast vor Zeiten die Erde gegründet, und der Himmel ist deiner Hände Werk.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Sie werden vergehen, du aber bleibst: Sie werden insgesamt wie ein Gewand zerfallen; wie ein Kleid wirst du sie wechseln, und sie werden dahinfahren.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 Du aber bist derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Die Kinder deiner Knechte werden sicher wohnen, und ihre Nachkommen beständig vor dir bleiben.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
