< Psalm 102 >

1 Gebet eines Elenden, wenn er schmachtet und vor Jahwe seine Klage ausschüttet. Jahwe, höre mein Gebet und laß mein Schreien vor dich kommen!
Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
2 Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, wenn mir angst ist! Neige dein Ohr zu mir; wenn ich rufe, eilends erhöre mich!
Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
3 Denn meine Tage sind wie ein Rauch verschwunden, und meine Gebeine sind wie von Brand durchglüht.
Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
4 Mein Herz ward versengt und verdorrte wie Gras; denn ich vergesse, mein Brot zu essen.
Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
5 Von meinem lauten Stöhnen klebt mein Gebein an meinem Fleisch.
Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
6 Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in Ruinen.
Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
7 Ich bin schlaflos und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
8 Unaufhörlich lästern mich meine Feinde; die wider mich toben, schwören bei mir.
Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
9 Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Thränen
Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
10 wegen deines Grimms und deines Zorns; denn du hast mich emporgehoben und hingeschleudert.
Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
11 Meine Tage gleichen einem langgestreckten Schatten, und ich verdorre wie Gras.
Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
12 Du aber, Jahwe, thronst ewig, und dein Name währt durch alle Geschlechter.
Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
13 Du wirst dich erheben, dich Zions zu erbarmen; denn es ist Zeit, sie zu begnadigen, denn die ihr bestimmte Frist ist eingetreten.
Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
14 Denn deine Knechte hängen mit Liebe an ihren Steinen und jammern über ihren Schutt.
Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
15 Und die Heiden werden den Namen Jahwes fürchten, und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,
Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
16 weil Jahwe Zion wieder aufgebaut hat, erschienen ist in seiner Herrlichkeit,
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
17 sich dem Gebete des Nackten zugewendet und ihr Gebet nicht verschmäht hat.
Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
18 Aufgeschrieben werde solches vom kommenden Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, preise Jahwe,
Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
19 daß er von seiner heiligen Höhe herabgeschaut, Jahwe vom Himmel auf die Erde geblickt hat,
Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
20 um das Seufzen des Gefangenen zu hören, die dem Tode Verfallenen loszumachen,
aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
21 daß man in Zion den Namen Jahwes verkünde und seinen Ruhm in Jerusalem,
Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
22 wenn sich die Völker allzumal versammeln und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.
sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
23 Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Lebenstage verkürzt.
Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
24 Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinweg in der Hälfte meiner Tage, du, dessen Jahre durch alle Geschlechter währen.
Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
25 Du hast vor Zeiten die Erde gegründet, und der Himmel ist deiner Hände Werk.
Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
26 Sie werden vergehen, du aber bleibst: Sie werden insgesamt wie ein Gewand zerfallen; wie ein Kleid wirst du sie wechseln, und sie werden dahinfahren.
Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
27 Du aber bist derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.
Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
28 Die Kinder deiner Knechte werden sicher wohnen, und ihre Nachkommen beständig vor dir bleiben.
Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”

< Psalm 102 >