Psalm 102

1 Gebet eines Elenden, wenn er schmachtet und vor Jahwe seine Klage ausschüttet. Jahwe, höre mein Gebet und laß mein Schreien vor dich kommen!

O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

2 Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, wenn mir angst ist! Neige dein Ohr zu mir; wenn ich rufe, eilends erhöre mich!

Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

3 Denn meine Tage sind wie ein Rauch verschwunden, und meine Gebeine sind wie von Brand durchglüht.

Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

4 Mein Herz ward versengt und verdorrte wie Gras; denn ich vergesse, mein Brot zu essen.

Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

5 Von meinem lauten Stöhnen klebt mein Gebein an meinem Fleisch.

Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

6 Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in Ruinen.

I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

7 Ich bin schlaflos und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.

Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

8 Unaufhörlich lästern mich meine Feinde; die wider mich toben, schwören bei mir.

Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

9 Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Thränen

Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

10 wegen deines Grimms und deines Zorns; denn du hast mich emporgehoben und hingeschleudert.

Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

11 Meine Tage gleichen einem langgestreckten Schatten, und ich verdorre wie Gras.

Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

12 Du aber, Jahwe, thronst ewig, und dein Name währt durch alle Geschlechter.

Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

13 Du wirst dich erheben, dich Zions zu erbarmen; denn es ist Zeit, sie zu begnadigen, denn die ihr bestimmte Frist ist eingetreten.

Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

14 Denn deine Knechte hängen mit Liebe an ihren Steinen und jammern über ihren Schutt.

Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

15 Und die Heiden werden den Namen Jahwes fürchten, und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,

Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

16 weil Jahwe Zion wieder aufgebaut hat, erschienen ist in seiner Herrlichkeit,

kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

17 sich dem Gebete des Nackten zugewendet und ihr Gebet nicht verschmäht hat.

Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

18 Aufgeschrieben werde solches vom kommenden Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, preise Jahwe,

Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

19 daß er von seiner heiligen Höhe herabgeschaut, Jahwe vom Himmel auf die Erde geblickt hat,

sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

20 um das Seufzen des Gefangenen zu hören, die dem Tode Verfallenen loszumachen,

për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

21 daß man in Zion den Namen Jahwes verkünde und seinen Ruhm in Jerusalem,

me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

22 wenn sich die Völker allzumal versammeln und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.

kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

23 Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Lebenstage verkürzt.

Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

24 Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinweg in der Hälfte meiner Tage, du, dessen Jahre durch alle Geschlechter währen.

Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

25 Du hast vor Zeiten die Erde gegründet, und der Himmel ist deiner Hände Werk.

Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

26 Sie werden vergehen, du aber bleibst: Sie werden insgesamt wie ein Gewand zerfallen; wie ein Kleid wirst du sie wechseln, und sie werden dahinfahren.

ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

27 Du aber bist derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.

Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

28 Die Kinder deiner Knechte werden sicher wohnen, und ihre Nachkommen beständig vor dir bleiben.

Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.