Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige meiner Einsicht dein Ohr,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 daß du Überlegung bewahrst, und deine Lippen Erkenntnis behalten.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Denn von Honigseim triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Daß sie ja den Pfad des Lebens verfehle, schweifen ihre Geleise, sie weiß nicht wohin.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und weicht nicht ab von den Reden meines Mundes.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Laß deinen Weg fern von ihr sein und nahe dich nicht der Thür ihres Hauses,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 daß du nicht anderen deine Jugendblüte preisgebest und deine Jahre einem Grausamen,
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und der Ertrag deiner Mühen nicht in das Haus eines Auswärtigen komme,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 und du zuletzt stöhnen müssest, wenn dir Leib und Fleisch hinschwinden,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 und sprechen müssest: Ach! daß ich Zucht gehaßt habe, und mein Herz die Rüge verschmäht hat!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 daß ich nicht der Stimme meiner Lehrer gehorcht und denen, die mich unterwiesen, mein Ohr nicht geneigt habe!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Fast wäre ich völlig ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Trinke Wasser aus deiner Zisterne und was aus deinem Brunnen hervorquillt.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Sollen deine Quellen nach außen überfließen, deine Wasserbäche auf die freien Plätze?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Dir allein müssen sie gehören und nicht Fremden neben dir.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Dein Born sei gesegnet, daß du Freude habest vom Weibe deiner Jugend.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Die liebliche Hinde und anmutige Gazelle ihre Brüste mögen dich allezeit berauschen; durch ihre Liebe mögest du immerdar in Taumel geraten.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Warum aber, mein Sohn, wolltest du durch eine Fremde in Taumel geraten und den Busen einer Auswärtigen umarmen?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Denn eines jeden Wege liegen klar vor den Augen Jahwes, und alle ihre Geleise bahnet er.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Die eignen Verschuldungen fangen ihn, den Gottlosen, und durch die Stricke seiner Sünde wird er festgehalten.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Sterben wird er aus Mangel an Zucht und ob seiner großen Narrheit wird er hintaumeln.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
