Markus 11
1 Und wie sie herankommen gegen Jerusalem und gegen Bethania beim Oelberg, schickt er zwei von seinen Jüngern ab,
అనన్తరం తేషు యిరూశాలమః సమీపస్థయో ర్బైత్ఫగీబైథనీయపురయోరన్తికస్థం జైతుననామాద్రిమాగతేషు యీశుః ప్రేషణకాలే ద్వౌ శిష్యావిదం వాక్యం జగాద,
2 und sagt zu ihnen: gehet hin in das Dorf euch gegenüber, und sobald ihr hineinkommt, werdet ihr ein Füllen angebunden finden, auf dem noch nie ein Mensch gesessen ist: das bindet los und bringt es her.
యువామముం సమ్ముఖస్థం గ్రామం యాతం, తత్ర ప్రవిశ్య యో నరం నావహత్ తం గర్ద్దభశావకం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
3 Und wenn jemand zu euch sagt: was thut ihr da? so sagt: der Herr bedarf seiner, er schickt es gleich wieder hierher zurück.
కిన్తు యువాం కర్మ్మేదం కుతః కురుథః? కథామిమాం యది కోపి పృచ్ఛతి తర్హి ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమస్తీతి కథితే స శీఘ్రం తమత్ర ప్రేషయిష్యతి|
4 Und sie giengen hin und fanden das Füllen gebunden bei der Thüre außen gegen die Gasse, und machen es los.
తతస్తౌ గత్వా ద్విమార్గమేలనే కస్యచిద్ ద్వారస్య పార్శ్వే తం గర్ద్దభశావకం ప్రాప్య మోచయతః,
5 Und etliche von den Umstehenden sagten zu ihnen: was macht ihr da, daß ihr das Füllen losbindet?
ఏతర్హి తత్రోపస్థితలోకానాం కశ్చిద్ అపృచ్ఛత్, గర్ద్దభశిశుం కుతో మోచయథః?
6 Sie aber sagten zu ihnen, wie Jesus sie angewiesen: und sie ließen sie machen.
తదా యీశోరాజ్ఞానుసారేణ తేభ్యః ప్రత్యుదితే తత్క్షణం తమాదాతుం తేఽనుజజ్ఞుః|
7 Und sie bringen das Füllen zu Jesus, und legten ihre Oberkleider darauf, und er setzte sich darauf.
అథ తౌ యీశోః సన్నిధిం గర్ద్దభశిశుమ్ ఆనీయ తదుపరి స్వవస్త్రాణి పాతయామాసతుః; తతః స తదుపరి సముపవిష్టః|
8 Und viele breiteten ihre Kleider auf den Weg, andere aber grüne Büschel, die sie aus den Feldern abhieben.
తదానేకే పథి స్వవాసాంసి పాతయామాసుః, పరైశ్చ తరుశాఖాశ్ఛితవా మార్గే వికీర్ణాః|
9 Und die vorausgiengen sowohl als die nachfolgten, riefen alle: Hosianna, gesegnet sei der da kommt im Namen des Herrn.
అపరఞ్చ పశ్చాద్గామినోఽగ్రగామినశ్చ సర్వ్వే జనా ఉచైఃస్వరేణ వక్తుమారేభిరే, జయ జయ యః పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి|
10 Gesegnet sei das Reich unseres Vaters David, das da kommt; Hosianna in der Höhe.
తథాస్మాకమం పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదో యద్రాజ్యం పరమేశ్వరనామ్నాయాతి తదపి ధన్యం, సర్వ్వస్మాదుచ్ఛ్రాయే స్వర్గే ఈశ్వరస్య జయో భవేత్|
11 Und er gieng hinein nach Jerusalem in den Tempel; und nachdem er sich überall umgesehen, da es schon spät an der Zeit war, gieng er hinaus nach Bethania mit den Zwölf.
ఇత్థం యీశు ర్యిరూశాలమి మన్దిరం ప్రవిశ్య చతుర్దిక్స్థాని సర్వ్వాణి వస్తూని దృష్టవాన్; అథ సాయంకాల ఉపస్థితే ద్వాదశశిష్యసహితో బైథనియం జగామ|
12 Und am folgenden Tage als sie von Bethania ausgezogen, hungerte ihn.
అపరేహని బైథనియాద్ ఆగమనసమయే క్షుధార్త్తో బభూవ|
13 Und er sah von weitem einen Feigenbaum, der Blätter hatte, und trat herzu, ob er etwas auf demselben finde, und wie er hinkam, fand er nichts als Blätter; denn es war nicht die Zeit der Feigen.
తతో దూరే సపత్రముడుమ్బరపాదపం విలోక్య తత్ర కిఞ్చిత్ ఫలం ప్రాప్తుం తస్య సన్నికృష్టం యయౌ, తదానీం ఫలపాతనస్య సమయో నాగచ్ఛతి| తతస్తత్రోపస్థితః పత్రాణి వినా కిమప్యపరం న ప్రాప్య స కథితవాన్,
14 Und er hob an und sprach zu ihm: nie mehr in Ewigkeit soll jemand von dir Frucht essen. Und seine Jünger hörten es. (aiōn g165)
అద్యారభ్య కోపి మానవస్త్వత్తః ఫలం న భుఞ్జీత; ఇమాం కథాం తస్య శిష్యాః శుశ్రువుః| (aiōn g165)
15 Und sie kommen nach Jerusalem. Und als er in den Tempel eingetreten, fieng er an auszutreiben die im Tempel verkauften und kauften, und warf die Tische der Wechsler sowie die Bänke der Taubenverkäufer um,
తదనన్తరం తేషు యిరూశాలమమాయాతేషు యీశు ర్మన్దిరం గత్వా తత్రస్థానాం బణిజాం ముద్రాసనాని పారావతవిక్రేతృణామ్ ఆసనాని చ న్యుబ్జయాఞ్చకార సర్వ్వాన్ క్రేతృన్ విక్రేతృంశ్చ బహిశ్చకార|
16 und ließ niemand ein Gefäß durch den Tempel tragen,
అపరం మన్దిరమధ్యేన కిమపి పాత్రం వోఢుం సర్వ్వజనం నివారయామాస|
17 und er lehrte sie also: steht nicht geschrieben: mein Haus soll ein Bethaus heißen bei allen Völkern? Ihr aber habt es zur Räuberhöhle gemacht.
లోకానుపదిశన్ జగాద, మమ గృహం సర్వ్వజాతీయానాం ప్రార్థనాగృహమ్ ఇతి నామ్నా ప్రథితం భవిష్యతి ఏతత్ కిం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి? కిన్తు యూయం తదేవ చోరాణాం గహ్వరం కురుథ|
18 Und die Hohenpriester und die Schriftgelehrten hörten es und sannen wie sie ihn umbrächten; denn sie fürchteten ihn; denn alles Volk war betroffen über seine Lehre.
ఇమాం వాణీం శ్రుత్వాధ్యాపకాః ప్రధానయాజకాశ్చ తం యథా నాశయితుం శక్నువన్తి తథోపాయం మృగయామాసుః, కిన్తు తస్యోపదేశాత్ సర్వ్వే లోకా విస్మయం గతా అతస్తే తస్మాద్ బిభ్యుః|
19 Und wann es Abend wurde, pflegten sie aus der Stadt hinauszugehen.
అథ సాయంసమయ ఉపస్థితే యీశుర్నగరాద్ బహిర్వవ్రాజ|
20 Und als sie früh Morgens vorbeizogen, sahen sie den Feigenbaum verdorrt von der Wurzel an.
అనన్తరం ప్రాతఃకాలే తే తేన మార్గేణ గచ్ఛన్తస్తముడుమ్బరమహీరుహం సమూలం శుష్కం దదృశుః|
21 Und Petrus erinnerte sich und sagte zu ihm: Rabbi, siehe der Feigenbaum, den du verflucht hast, ist verdorrt.
తతః పితరః పూర్వ్వవాక్యం స్మరన్ యీశుం బభాషం, హే గురో పశ్యతు య ఉడుమ్బరవిటపీ భవతా శప్తః స శుష్కో బభూవ|
22 Und Jesus antwortete und sagt zu ihnen: habet Glauben an Gott.
తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయమీశ్వరే విశ్వసిత|
23 Wahrlich ich sage euch, wer zu diesem Berge sagt: hebe dich weg und stürze ins Meer, und nicht zweifelt in seinem Herzen, sondern glaubt, daß, was er spricht, geschieht, dem wird es zu teil werden.
యుష్మానహం యథార్థం వదామి కోపి యద్యేతద్గిరిం వదతి, త్వముత్థాయ గత్వా జలధౌ పత, ప్రోక్తమిదం వాక్యమవశ్యం ఘటిష్యతే, మనసా కిమపి న సన్దిహ్య చేదిదం విశ్వసేత్ తర్హి తస్య వాక్యానుసారేణ తద్ ఘటిష్యతే|
24 Darum sage ich euch: alles, um was ihr betet und bittet, glaubet nur, daß ihr es empfangen, so wird es euch werden.
అతో హేతోరహం యుష్మాన్ వచ్మి, ప్రార్థనాకాలే యద్యదాకాంక్షిష్యధ్వే తత్తదవశ్యం ప్రాప్స్యథ, ఇత్థం విశ్వసిత, తతః ప్రాప్స్యథ|
25 Und wenn ihr euch zum Gebete stellt, so vergebet, was ihr gegen irgend jemand habt, damit auch euer Vater in den Himmeln euch eure Uebertretungen vergebe.
అపరఞ్చ యుష్మాసు ప్రార్థయితుం సముత్థితేషు యది కోపి యుష్మాకమ్ అపరాధీ తిష్ఠతి, తర్హి తం క్షమధ్వం, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంమి క్షమిష్యతే|
26 Wenn aber ihr nicht vergebet, wird auch euer Vater in den Himmeln eure Uebertretung nicht vergeben.
కిన్తు యది న క్షమధ్వే తర్హి వః స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంసి న క్షమిష్యతే|
27 Und sie kommen wieder nach Jerusalem, und als er im Tempel herumgieng, treten zu ihm die Hohenpriester und die Schriftgelehrten und die Aeltesten,
అనన్తరం తే పున ర్యిరూశాలమం ప్రవివిశుః, యీశు ర్యదా మధ్యేమన్దిరమ్ ఇతస్తతో గచ్ఛతి, తదానీం ప్రధానయాజకా ఉపాధ్యాయాః ప్రాఞ్చశ్చ తదన్తికమేత్య కథామిమాం పప్రచ్ఛుః,
28 und sagten zu ihm: in welcher Vollmacht thust du das? oder wer hat dir diese Vollmacht gegeben, das zu thun?
త్వం కేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోషి? తథైతాని కర్మ్మాణి కర్త్తాం కేనాదిష్టోసి?
29 Jesus aber sagte zu ihnen: ich will euch etwas fragen; antwortet mir, so will ich euch sagen, in welcher Vollmacht ich dies thue.
తతో యీశుః ప్రతిగదితవాన్ అహమపి యుష్మాన్ ఏకకథాం పృచ్ఛామి, యది యూయం తస్యా ఉత్తరం కురుథ, తర్హి కయాజ్ఞయాహం కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి తద్ యుష్మభ్యం కథయిష్యామి|
30 War die Taufe des Johannes vom Himmel oder von Menschen? antwortet mir.
యోహనో మజ్జనమ్ ఈశ్వరాత్ జాతం కిం మానవాత్? తన్మహ్యం కథయత|
31 Und sie überlegten bei sich selbst; sagen wir: vom Himmel, so sagt er: warum habt ihr ihm nicht geglaubt?
తే పరస్పరం వివేక్తుం ప్రారేభిరే, తద్ ఈశ్వరాద్ బభూవేతి చేద్ వదామస్తర్హి కుతస్తం న ప్రత్యైత? కథమేతాం కథయిష్యతి|
32 Aber sollen wir sagen: von Menschen? da fürchteten sie das Volk, denn alles hielt von Johannes, daß er wirklich ein Prophet sei.
మానవాద్ అభవదితి చేద్ వదామస్తర్హి లోకేభ్యో భయమస్తి యతో హేతోః సర్వ్వే యోహనం సత్యం భవిష్యద్వాదినం మన్యన్తే|
33 Und sie antworteten Jesus: wir wissen es nicht. Und Jesus sagt zu ihnen: so sage ich euch auch nicht, in welcher Vollmacht ich dies thue.
అతఏవ తే యీశుం ప్రత్యవాదిషు ర్వయం తద్ వక్తుం న శక్నుమః| యీశురువాచ, తర్హి యేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి, అహమపి యుష్మభ్యం తన్న కథయిష్యామి|
