Lukas 17
1 Er sagte aber zu seinen Jüngern: es ist unvermeidlich, daß Aergernisse kommen. Aber, wehe dem, durch welchen sie kommen.
இத: பரம்’ யீஸு²: ஸி²ஷ்யாந் உவாச, விக்⁴நைரவஸ்²யம் ஆக³ந்தவ்யம்’ கிந்து விக்⁴நா யேந க⁴டிஷ்யந்தே தஸ்ய து³ர்க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி|
2 Ihm ist es Gewinn, wenn ein Mühlstein an seinen Hals gelegt und er ins Meer gestürzt wird, statt daß er einen von diesen Kleinen ärgere.
ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி விக்⁴நஜநநாத் கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜலே மஜ்ஜநம்’ ப⁴த்³ரம்’|
3 Habet Acht auf euch selbst. Wenn dein Bruder fehlt, so schelte ihn, und wenn er bereut, so vergib ihm.
யூயம்’ ஸ்வேஷு ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த; தவ ப்⁴ராதா யதி³ தவ கிஞ்சித்³ அபராத்⁴யதி தர்ஹி தம்’ தர்ஜய, தேந யதி³ மந: பரிவர்த்தயதி தர்ஹி தம்’ க்ஷமஸ்வ|
4 Und wenn er siebenmal des Tages wider dich fehlt, und siebenmal umkehrt zu dir und spricht: es ist mir leid, so sollst du ihm vergeben.
புநரேகதி³நமத்⁴யே யதி³ ஸ தவ ஸப்தக்ரு’த்வோ(அ)பராத்⁴யதி கிந்து ஸப்தக்ரு’த்வ ஆக³த்ய மந: பரிவர்த்ய மயாபராத்³த⁴ம் இதி வத³தி தர்ஹி தம்’ க்ஷமஸ்வ|
5 Und die Apostel sprachen zu dem Herrn: lege uns Glauben zu.
ததா³ ப்ரேரிதா: ப்ரபு⁴ம் அவத³ந் அஸ்மாகம்’ விஸ்²வாஸம்’ வர்த்³த⁴ய|
6 Der Herr aber sprach: hättet ihr Glauben wie ein Senfkorn, so könntet ihr zu diesem Maulbeerfeigenbaum sagen: entwurzle dich und verpflanze dich ins Meer, und er würde euch gehorchen.
ப்ரபு⁴ருவாச, யதி³ யுஷ்மாகம்’ ஸர்ஷபைகப்ரமாணோ விஸ்²வாஸோஸ்தி தர்ஹி த்வம்’ ஸமூலமுத்பாடிதோ பூ⁴த்வா ஸமுத்³ரே ரோபிதோ ப⁴வ கதா²யாம் ஏதஸ்யாம் ஏதது³டு³ம்ப³ராய கதி²தாயாம்’ ஸ யுஷ்மாகமாஜ்ஞாவஹோ ப⁴விஷ்யதி|
7 Wer von euch aber hat einen Knecht am Pflug oder auf der Weide, und sagt zu ihm, wenn er vom Felde kommt: sogleich komme her und sitze nieder?
அபரம்’ ஸ்வதா³ஸே ஹலம்’ வாஹயித்வா வா பஸூ²ந் சாரயித்வா க்ஷேத்ராத்³ ஆக³தே ஸதி தம்’ வத³தி, ஏஹி போ⁴க்துமுபவிஸ², யுஷ்மாகம் ஏதாத்³ரு’ஸ²: கோஸ்தி?
8 sagt er nicht vielmehr zu ihm: richte mir ein Mahl, gürte dich und warte mir auf, bis ich gegessen und getrunken, und nach diesem magst du essen und trinken?
வரஞ்ச பூர்வ்வம்’ மம கா²த்³யமாஸாத்³ய யாவத்³ பு⁴ஞ்ஜே பிவாமி ச தாவத்³ ப³த்³த⁴கடி: பரிசர பஸ்²சாத் த்வமபி போ⁴க்ஷ்யஸே பாஸ்யஸி ச கதா²மீத்³ரு’ஸீ²ம்’ கிம்’ ந வக்ஷ்யதி?
9 Dankt er es etwa dem Knechte, daß er gethan, was ihm befohlen war?
தேந தா³ஸேந ப்ரபோ⁴ராஜ்ஞாநுரூபே கர்ம்மணி க்ரு’தே ப்ரபு⁴: கிம்’ தஸ்மிந் பா³தி⁴தோ ஜாத: ? நேத்த²ம்’ பு³த்⁴யதே மயா|
10 So auch ihr, wenn ihr gethan habt alles was euch befohlen ist, so saget: wir sind unnütze Knechte; wir haben gethan, was wir zu thun schuldig waren.
இத்த²ம்’ நிரூபிதேஷு ஸர்வ்வகர்ம்மஸு க்ரு’தேஷு ஸத்மு யூயமபீத³ம்’ வாக்யம்’ வத³த², வயம் அநுபகாரிணோ தா³ஸா அஸ்மாபி⁴ர்யத்³யத்கர்த்தவ்யம்’ தந்மாத்ரமேவ க்ரு’தம்’|
11 Und es geschah, da er nach Jerusalem wanderte, zog er mitten durch Samaria und Galiläa hindurch.
ஸ யிரூஸா²லமி யாத்ராம்’ குர்வ்வந் ஸோ²மிரோண்கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²மத்⁴யேந க³ச்ச²தி,
12 Und da er an einen Flecken kam, begegneten ihm zehn aussätzige Männer, die standen von ferne,
ஏதர்ஹி குத்ரசித்³ க்³ராமே ப்ரவேஸ²மாத்ரே த³ஸ²குஷ்டி²நஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத் க்ரு’த்வா
13 und erhoben ihre Stimme und riefen: Meister, Jesus, erbarme dich unser.
தூ³ரே திஷ்ட²நத உச்சை ர்வக்துமாரேபி⁴ரே, ஹே ப்ரபோ⁴ யீஸோ² த³யஸ்வாஸ்மாந்|
14 Und als er es sahe, sagte er zu ihnen: gehet hin und zeiget euch den Priestern; und es geschah, in dem daß sie hingiengen, wurden sie rein.
தத: ஸ தாந் த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜகா³த³, யூயம்’ யாஜகாநாம்’ ஸமீபே ஸ்வாந் த³ர்ஸ²யத, ததஸ்தே க³ச்ச²ந்தோ ரோகா³த் பரிஷ்க்ரு’தா: |
15 Einer von ihnen aber, da er sah, daß er geheilt sei, kehrte um und pries Gott mit lauter Stimme,
ததா³ தேஷாமேக: ஸ்வம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப்ரோச்சைரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் வ்யாகு⁴ட்யாயாதோ யீஸோ² ர்கு³ணாநநுவத³ந் தச்சரணாதோ⁴பூ⁴மௌ பபாத;
16 und fiel aufs Angesicht ihm zu Füßen und dankte ihm; und das war ein Samariter.
ஸ சாஸீத் ஸோ²மிரோணீ|
17 Jesus aber antwortete: sind es nicht zehn, die rein geworden? wo sind die neun?
ததா³ யீஸு²ரவத³த், த³ஸ²ஜநா: கிம்’ ந பரிஷ்க்ரு’தா: ? தஹ்யந்யே நவஜநா: குத்ர?
18 Hat sich keiner gefunden, der umkehrte Gott die Ehre zu geben, außer diesem Fremdling?
ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந்தம் ஏநம்’ விதே³ஸி²நம்’ விநா கோப்யந்யோ ந ப்ராப்யத|
19 Und er sagte zu ihm: stehe auf und gehe hin, dein Glaube hat dir geholfen.
ததா³ ஸ தமுவாச, த்வமுத்தா²ய யாஹி விஸ்²வாஸஸ்தே த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’தவாந்|
20 Befragt aber von den Pharisäern, wann das Reich Gottes komme, antwortete er ihnen und sprach: das Reich Gottes kommt nicht mit Aufsehen.
அத² கதே³ஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம்’ ப⁴விஷ்யதீதி பி²ரூஸி²பி⁴: ப்ரு’ஷ்டே ஸ ப்ரத்யுவாச, ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம் ஐஸ்²வர்ய்யத³ர்ஸ²நேந ந ப⁴விஷ்யதி|
21 Noch wird man sagen: siehe hier oder da ist es; denn siehe, das Reich Gottes ist unter euch.
அத ஏதஸ்மிந் பஸ்²ய தஸ்மிந் வா பஸ்²ய, இதி வாக்யம்’ லோகா வக்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யந்தி, ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம்’ யுஷ்மாகம் அந்தரேவாஸ்தே|
22 Er sprach aber zu den Jüngern: es werden Tage kommen, da ihr begehren werdet einen von den Tagen des Sohnes des Menschen zu sehen, und werdet es nicht sehen.
தத: ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஜகா³த³, யதா³ யுஷ்மாபி⁴ ர்மநுஜஸுதஸ்ய தி³நமேகம்’ த்³ரஷ்டும் வாஞ்சி²ஷ்யதே கிந்து ந த³ர்ஸி²ஷ்யதே, ஈத்³ரு’க்கால ஆயாதி|
23 Und man wird euch sagen: siehe hier, siehe da; gehet dem nicht nach.
ததா³த்ர பஸ்²ய வா தத்ர பஸ்²யேதி வாக்யம்’ லோகா வக்ஷ்யந்தி, கிந்து தேஷாம்’ பஸ்²சாத் மா யாத, மாநுக³ச்ச²த ச|
24 Denn wie der Blitz zuckt und seinen Strahl sendet von einer Himmelsgegend in die andere, so wird es mit dem Sohn des Menschen sein an seinem Tage.
யதஸ்தடி³த்³ யதா²காஸை²கதி³ஸ்²யுதி³ய தத³ந்யாமபி தி³ஸ²ம்’ வ்யாப்ய ப்ரகாஸ²தே தத்³வத் நிஜதி³நே மநுஜஸூநு: ப்ரகாஸி²ஷ்யதே|
25 Zuerst aber muß er viel leiden und verworfen werden von diesem Geschlechte.
கிந்து தத்பூர்வ்வம்’ தேநாநேகாநி து³: கா²நி போ⁴க்தவ்யாந்யேதத்³வர்த்தமாநலோகைஸ்²ச ஸோ(அ)வஜ்ஞாதவ்ய: |
26 Und wie es war in den Tagen Noahs, so wird es sein in den Tagen des Sohnes des Menschen.
நோஹஸ்ய வித்³யமாநகாலே யதா²ப⁴வத் மநுஷ்யஸூநோ: காலேபி ததா² ப⁴விஷ்யதி|
27 Sie aßen, sie tranken, sie freiten, sie ließen sich freien bis auf den Tag, da Noah in den Kasten gieng, und die Flut kam und alle vernichtete.
யாவத்காலம்’ நோஹோ மஹாபோதம்’ நாரோஹத்³ ஆப்லாவிவார்ய்யேத்ய ஸர்வ்வம்’ நாநாஸ²யச்ச தாவத்காலம்’ யதா² லோகா அபு⁴ஞ்ஜதாபிவந் வ்யவஹந் வ்யவாஹயம்’ஸ்²ச;
28 Ebenso wie es geschah in den Tagen Lot's; sie aßen, sie tranken, sie kauften, sie verkauften, sie pflanzten, sie bauten;
இத்த²ம்’ லோடோ வர்த்தமாநகாலேபி யதா² லோகா போ⁴ஜநபாநக்ரயவிக்ரயரோபணக்³ரு’ஹநிர்ம்மாணகர்ம்மஸு ப்ராவர்த்தந்த,
29 an dem Tage aber, da Lot auszog von Sodom, regnete es Feuer und Schwefel vom Himmel, und vernichtete alle.
கிந்து யதா³ லோட் ஸிதோ³மோ நிர்ஜகா³ம ததா³ நப⁴ஸ: ஸக³ந்த⁴காக்³நிவ்ரு’ஷ்டி ர்பூ⁴த்வா ஸர்வ்வம்’ வ்யநாஸ²யத்
30 Gerade so wird es sein an dem Tage, da der Sohn des Menschen geoffenbart wird.
தத்³வந் மாநவபுத்ரப்ரகாஸ²தி³நேபி ப⁴விஷ்யதி|
31 An jenem Tage - wer auf dem Dache ist und sein Gerät im Haus hat, der steige nicht herab, es zu holen, und wer auf dem Felde ist, desgleichen kehre sich nicht um nach dem was hinter ihm ist.
ததா³ யதி³ கஸ்²சித்³ க்³ரு’ஹோபரி திஷ்ட²தி தர்ஹி ஸ க்³ரு’ஹமத்⁴யாத் கிமபி த்³ரவ்யமாநேதும் அவருஹ்ய நைது; யஸ்²ச க்ஷேத்ரே திஷ்ட²தி ஸோபி வ்யாகு⁴ட்ய நாயாது|
32 Denket an Lot's Weib.
லோட: பத்நீம்’ ஸ்மரத|
33 Wer sein Leben zu gewinnen sucht, wird es verlieren, und wer es verliert, wird es lebendig machen.
ய: ப்ராணாந் ரக்ஷிதும்’ சேஷ்டிஷ்யதே ஸ ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி யஸ்து ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி ஸஏவ ப்ராணாந் ரக்ஷிஷ்யதி|
34 Ich sage euch, in dieser Nacht werden zwei auf einem Bette liegen; einer wird angenommen werden, der andere preisgegeben.
யுஷ்மாநஹம்’ வச்மி தஸ்யாம்’ ராத்ரௌ ஸ²ய்யைகக³தயோ ர்லோகயோரேகோ தா⁴ரிஷ்யதே பரஸ்த்யக்ஷ்யதே|
35 Zwei werden mahlen mit einander, die eine wird angenommen werden, die andere preisgegeben.
ஸ்த்ரியௌ யுக³பத் பேஷணீம்’ வ்யாவர்த்தயிஷ்யதஸ்தயோரேகா தா⁴ரிஷ்யதே பராத்யக்ஷ்யதே|
36 Zwei werden auf dem Acker sein; der eine wird angenommen und der andere preisgegeben werden.
புருஷௌ க்ஷேத்ரே ஸ்தா²ஸ்யதஸ்தயோரேகோ தா⁴ரிஷ்யதே பரஸ்த்யக்ஷ்யதே|
37 Und sie antworteten ihm: wo Herr? Er aber sagte zu ihnen: wo der Leichnam ist, da sammeln sich auch die Adler.
ததா³ தே பப்ரச்சு²: , ஹே ப்ரபோ⁴ குத்ரேத்த²ம்’ ப⁴விஷ்யதி? தத: ஸ உவாச, யத்ர ஸ²வஸ்திஷ்ட²தி தத்ர க்³ரு’த்⁴ரா மிலந்தி|
