Lukas 17
1 Er sagte aber zu seinen Jüngern: es ist unvermeidlich, daß Aergernisse kommen. Aber, wehe dem, durch welchen sie kommen.
ഇതഃ പരം യീശുഃ ശിഷ്യാൻ ഉവാച, വിഘ്നൈരവശ്യമ് ആഗന്തവ്യം കിന്തു വിഘ്നാ യേന ഘടിഷ്യന്തേ തസ്യ ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
2 Ihm ist es Gewinn, wenn ein Mühlstein an seinen Hals gelegt und er ins Meer gestürzt wird, statt daß er einen von diesen Kleinen ärgere.
ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകസ്യാപി വിഘ്നജനനാത് കണ്ഠബദ്ധപേഷണീകസ്യ തസ്യ സാഗരാഗാധജലേ മജ്ജനം ഭദ്രം|
3 Habet Acht auf euch selbst. Wenn dein Bruder fehlt, so schelte ihn, und wenn er bereut, so vergib ihm.
യൂയം സ്വേഷു സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത; തവ ഭ്രാതാ യദി തവ കിഞ്ചിദ് അപരാധ്യതി തർഹി തം തർജയ, തേന യദി മനഃ പരിവർത്തയതി തർഹി തം ക്ഷമസ്വ|
4 Und wenn er siebenmal des Tages wider dich fehlt, und siebenmal umkehrt zu dir und spricht: es ist mir leid, so sollst du ihm vergeben.
പുനരേകദിനമധ്യേ യദി സ തവ സപ്തകൃത്വോഽപരാധ്യതി കിന്തു സപ്തകൃത്വ ആഗത്യ മനഃ പരിവർത്യ മയാപരാദ്ധമ് ഇതി വദതി തർഹി തം ക്ഷമസ്വ|
5 Und die Apostel sprachen zu dem Herrn: lege uns Glauben zu.
തദാ പ്രേരിതാഃ പ്രഭുമ് അവദൻ അസ്മാകം വിശ്വാസം വർദ്ധയ|
6 Der Herr aber sprach: hättet ihr Glauben wie ein Senfkorn, so könntet ihr zu diesem Maulbeerfeigenbaum sagen: entwurzle dich und verpflanze dich ins Meer, und er würde euch gehorchen.
പ്രഭുരുവാച, യദി യുഷ്മാകം സർഷപൈകപ്രമാണോ വിശ്വാസോസ്തി തർഹി ത്വം സമൂലമുത്പാടിതോ ഭൂത്വാ സമുദ്രേ രോപിതോ ഭവ കഥായാമ് ഏതസ്യാമ് ഏതദുഡുമ്ബരായ കഥിതായാം സ യുഷ്മാകമാജ്ഞാവഹോ ഭവിഷ്യതി|
7 Wer von euch aber hat einen Knecht am Pflug oder auf der Weide, und sagt zu ihm, wenn er vom Felde kommt: sogleich komme her und sitze nieder?
അപരം സ്വദാസേ ഹലം വാഹയിത്വാ വാ പശൂൻ ചാരയിത്വാ ക്ഷേത്രാദ് ആഗതേ സതി തം വദതി, ഏഹി ഭോക്തുമുപവിശ, യുഷ്മാകമ് ഏതാദൃശഃ കോസ്തി?
8 sagt er nicht vielmehr zu ihm: richte mir ein Mahl, gürte dich und warte mir auf, bis ich gegessen und getrunken, und nach diesem magst du essen und trinken?
വരഞ്ച പൂർവ്വം മമ ഖാദ്യമാസാദ്യ യാവദ് ഭുഞ്ജേ പിവാമി ച താവദ് ബദ്ധകടിഃ പരിചര പശ്ചാത് ത്വമപി ഭോക്ഷ്യസേ പാസ്യസി ച കഥാമീദൃശീം കിം ന വക്ഷ്യതി?
9 Dankt er es etwa dem Knechte, daß er gethan, was ihm befohlen war?
തേന ദാസേന പ്രഭോരാജ്ഞാനുരൂപേ കർമ്മണി കൃതേ പ്രഭുഃ കിം തസ്മിൻ ബാധിതോ ജാതഃ? നേത്ഥം ബുധ്യതേ മയാ|
10 So auch ihr, wenn ihr gethan habt alles was euch befohlen ist, so saget: wir sind unnütze Knechte; wir haben gethan, was wir zu thun schuldig waren.
ഇത്ഥം നിരൂപിതേഷു സർവ്വകർമ്മസു കൃതേഷു സത്മു യൂയമപീദം വാക്യം വദഥ, വയമ് അനുപകാരിണോ ദാസാ അസ്മാഭിര്യദ്യത്കർത്തവ്യം തന്മാത്രമേവ കൃതം|
11 Und es geschah, da er nach Jerusalem wanderte, zog er mitten durch Samaria und Galiläa hindurch.
സ യിരൂശാലമി യാത്രാം കുർവ്വൻ ശോമിരോൺഗാലീൽപ്രദേശമധ്യേന ഗച്ഛതി,
12 Und da er an einen Flecken kam, begegneten ihm zehn aussätzige Männer, die standen von ferne,
ഏതർഹി കുത്രചിദ് ഗ്രാമേ പ്രവേശമാത്രേ ദശകുഷ്ഠിനസ്തം സാക്ഷാത് കൃത്വാ
13 und erhoben ihre Stimme und riefen: Meister, Jesus, erbarme dich unser.
ദൂരേ തിഷ്ഠനത ഉച്ചൈ ർവക്തുമാരേഭിരേ, ഹേ പ്രഭോ യീശോ ദയസ്വാസ്മാൻ|
14 Und als er es sahe, sagte er zu ihnen: gehet hin und zeiget euch den Priestern; und es geschah, in dem daß sie hingiengen, wurden sie rein.
തതഃ സ താൻ ദൃഷ്ട്വാ ജഗാദ, യൂയം യാജകാനാം സമീപേ സ്വാൻ ദർശയത, തതസ്തേ ഗച്ഛന്തോ രോഗാത് പരിഷ്കൃതാഃ|
15 Einer von ihnen aber, da er sah, daß er geheilt sei, kehrte um und pries Gott mit lauter Stimme,
തദാ തേഷാമേകഃ സ്വം സ്വസ്ഥം ദൃഷ്ട്വാ പ്രോച്ചൈരീശ്വരം ധന്യം വദൻ വ്യാഘുട്യായാതോ യീശോ ർഗുണാനനുവദൻ തച്ചരണാധോഭൂമൗ പപാത;
16 und fiel aufs Angesicht ihm zu Füßen und dankte ihm; und das war ein Samariter.
സ ചാസീത് ശോമിരോണീ|
17 Jesus aber antwortete: sind es nicht zehn, die rein geworden? wo sind die neun?
തദാ യീശുരവദത്, ദശജനാഃ കിം ന പരിഷ്കൃതാഃ? തഹ്യന്യേ നവജനാഃ കുത്ര?
18 Hat sich keiner gefunden, der umkehrte Gott die Ehre zu geben, außer diesem Fremdling?
ഈശ്വരം ധന്യം വദന്തമ് ഏനം വിദേശിനം വിനാ കോപ്യന്യോ ന പ്രാപ്യത|
19 Und er sagte zu ihm: stehe auf und gehe hin, dein Glaube hat dir geholfen.
തദാ സ തമുവാച, ത്വമുത്ഥായ യാഹി വിശ്വാസസ്തേ ത്വാം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|
20 Befragt aber von den Pharisäern, wann das Reich Gottes komme, antwortete er ihnen und sprach: das Reich Gottes kommt nicht mit Aufsehen.
അഥ കദേശ്വരസ്യ രാജത്വം ഭവിഷ്യതീതി ഫിരൂശിഭിഃ പൃഷ്ടേ സ പ്രത്യുവാച, ഈശ്വരസ്യ രാജത്വമ് ഐശ്വര്യ്യദർശനേന ന ഭവിഷ്യതി|
21 Noch wird man sagen: siehe hier oder da ist es; denn siehe, das Reich Gottes ist unter euch.
അത ഏതസ്മിൻ പശ്യ തസ്മിൻ വാ പശ്യ, ഇതി വാക്യം ലോകാ വക്തും ന ശക്ഷ്യന്തി, ഈശ്വരസ്യ രാജത്വം യുഷ്മാകമ് അന്തരേവാസ്തേ|
22 Er sprach aber zu den Jüngern: es werden Tage kommen, da ihr begehren werdet einen von den Tagen des Sohnes des Menschen zu sehen, und werdet es nicht sehen.
തതഃ സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ, യദാ യുഷ്മാഭി ർമനുജസുതസ്യ ദിനമേകം ദ്രഷ്ടുമ് വാഞ്ഛിഷ്യതേ കിന്തു ന ദർശിഷ്യതേ, ഈദൃക്കാല ആയാതി|
23 Und man wird euch sagen: siehe hier, siehe da; gehet dem nicht nach.
തദാത്ര പശ്യ വാ തത്ര പശ്യേതി വാക്യം ലോകാ വക്ഷ്യന്തി, കിന്തു തേഷാം പശ്ചാത് മാ യാത, മാനുഗച്ഛത ച|
24 Denn wie der Blitz zuckt und seinen Strahl sendet von einer Himmelsgegend in die andere, so wird es mit dem Sohn des Menschen sein an seinem Tage.
യതസ്തഡിദ് യഥാകാശൈകദിശ്യുദിയ തദന്യാമപി ദിശം വ്യാപ്യ പ്രകാശതേ തദ്വത് നിജദിനേ മനുജസൂനുഃ പ്രകാശിഷ്യതേ|
25 Zuerst aber muß er viel leiden und verworfen werden von diesem Geschlechte.
കിന്തു തത്പൂർവ്വം തേനാനേകാനി ദുഃഖാനി ഭോക്തവ്യാന്യേതദ്വർത്തമാനലോകൈശ്ച സോഽവജ്ഞാതവ്യഃ|
26 Und wie es war in den Tagen Noahs, so wird es sein in den Tagen des Sohnes des Menschen.
നോഹസ്യ വിദ്യമാനകാലേ യഥാഭവത് മനുഷ്യസൂനോഃ കാലേപി തഥാ ഭവിഷ്യതി|
27 Sie aßen, sie tranken, sie freiten, sie ließen sich freien bis auf den Tag, da Noah in den Kasten gieng, und die Flut kam und alle vernichtete.
യാവത്കാലം നോഹോ മഹാപോതം നാരോഹദ് ആപ്ലാവിവാര്യ്യേത്യ സർവ്വം നാനാശയച്ച താവത്കാലം യഥാ ലോകാ അഭുഞ്ജതാപിവൻ വ്യവഹൻ വ്യവാഹയംശ്ച;
28 Ebenso wie es geschah in den Tagen Lot's; sie aßen, sie tranken, sie kauften, sie verkauften, sie pflanzten, sie bauten;
ഇത്ഥം ലോടോ വർത്തമാനകാലേപി യഥാ ലോകാ ഭോജനപാനക്രയവിക്രയരോപണഗൃഹനിർമ്മാണകർമ്മസു പ്രാവർത്തന്ത,
29 an dem Tage aber, da Lot auszog von Sodom, regnete es Feuer und Schwefel vom Himmel, und vernichtete alle.
കിന്തു യദാ ലോട് സിദോമോ നിർജഗാമ തദാ നഭസഃ സഗന്ധകാഗ്നിവൃഷ്ടി ർഭൂത്വാ സർവ്വം വ്യനാശയത്
30 Gerade so wird es sein an dem Tage, da der Sohn des Menschen geoffenbart wird.
തദ്വൻ മാനവപുത്രപ്രകാശദിനേപി ഭവിഷ്യതി|
31 An jenem Tage - wer auf dem Dache ist und sein Gerät im Haus hat, der steige nicht herab, es zu holen, und wer auf dem Felde ist, desgleichen kehre sich nicht um nach dem was hinter ihm ist.
തദാ യദി കശ്ചിദ് ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി തർഹി സ ഗൃഹമധ്യാത് കിമപി ദ്രവ്യമാനേതുമ് അവരുഹ്യ നൈതു; യശ്ച ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി വ്യാഘുട്യ നായാതു|
32 Denket an Lot's Weib.
ലോടഃ പത്നീം സ്മരത|
33 Wer sein Leben zu gewinnen sucht, wird es verlieren, und wer es verliert, wird es lebendig machen.
യഃ പ്രാണാൻ രക്ഷിതും ചേഷ്ടിഷ്യതേ സ പ്രാണാൻ ഹാരയിഷ്യതി യസ്തു പ്രാണാൻ ഹാരയിഷ്യതി സഏവ പ്രാണാൻ രക്ഷിഷ്യതി|
34 Ich sage euch, in dieser Nacht werden zwei auf einem Bette liegen; einer wird angenommen werden, der andere preisgegeben.
യുഷ്മാനഹം വച്മി തസ്യാം രാത്രൗ ശയ്യൈകഗതയോ ർലോകയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ പരസ്ത്യക്ഷ്യതേ|
35 Zwei werden mahlen mit einander, die eine wird angenommen werden, die andere preisgegeben.
സ്ത്രിയൗ യുഗപത് പേഷണീം വ്യാവർത്തയിഷ്യതസ്തയോരേകാ ധാരിഷ്യതേ പരാത്യക്ഷ്യതേ|
36 Zwei werden auf dem Acker sein; der eine wird angenommen und der andere preisgegeben werden.
പുരുഷൗ ക്ഷേത്രേ സ്ഥാസ്യതസ്തയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ പരസ്ത്യക്ഷ്യതേ|
37 Und sie antworteten ihm: wo Herr? Er aber sagte zu ihnen: wo der Leichnam ist, da sammeln sich auch die Adler.
തദാ തേ പപ്രച്ഛുഃ, ഹേ പ്രഭോ കുത്രേത്ഥം ഭവിഷ്യതി? തതഃ സ ഉവാച, യത്ര ശവസ്തിഷ്ഠതി തത്ര ഗൃധ്രാ മിലന്തി|
