Klagelieder 5

1 Gedenke, Jahwe, was uns widerfahren; schau her und sieh unsere Schmach!

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Unser Erbbesitz ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir nur gegen Zahlung.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken; sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Ägypten reichten wir die Hand, Assur, um satt zu werden.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 unsere Väter fehlten; sie sind nicht mehr, und wir tragen ihre Verschuldungen.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Knechte herrschen über uns; niemand entreißt uns ihrer Hand.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Mit Gefahr unseres Lebens holen wir unser Brot voller Angst vor dem Schwert und der Pest.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Unsere Haut ist geschwärzt wie ein Ofen, von den Gluten des Hungers.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Frauen in Zion haben sie geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Fürsten wurden durch ihre Hand gehenkt, der Vornehmen Ansehn für nichts geachtet.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Jünglinge nahmen sie zum Mahlen, und Knaben strauchelten unter der Last von Holz.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Verschwunden sind die Greise am Thor, das Saitenspiel der Jünglinge.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Geschwunden ist unseres Herzens Freude; in Klage ist unser Reigen verwandelt.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Die Krone ist uns vom Haupte gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Darüber ist unser Herz siech geworden, darob unsere Augen trübe,

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 über den Zionsberg, der verwüstet ist, auf dem sich Füchse tummeln.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Du, Jahwe, thronst auf ewig, dein Stuhl steht von Geschlecht zu Geschlecht.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns lebenslang verlassen?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Bekehre uns zu dir, Jahwe, so kehren wir um; erneuere unsere Tage, wie vor Alters!

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Oder hast du uns ganz verworfen, bist überaus auf uns erzürnt?

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?