< Klagelieder 3 >

1 Ich bin der Mann, der Elend sah unter der Rute seines Grimms.
Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
2 Mich hat er getrieben und geführt in Finsternis und tiefes Dunkel.
Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
3 Ja, gegen mich kehrt er immer auf neue den ganzen Tag seine Hand.
ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
4 Aufgerieben hat er mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine zerbrochen,
Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
5 rings um mich aufgebaut Gift und Drangsal,
Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
6 mich in tiefe Finsternis versetzt wie in der Urzeit Verstorbene.
Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
7 Er hat mich ummauert ohne Ausweg, meine Ketten beschwert;
Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
8 ob ich auch schreie und rufe, er hemmt mein Gebet,
O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
9 vermauerte meine Wege mit Quadern, verstörte meine Pfade.
Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
10 Ein lauernder Bär war er mir, ein Löwe im Hinterhalt.
Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
11 Er hat meine Wege in die Irre geführt und mich zerrissen, mich verödet gemacht,
akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
12 hat seinen Bogen gespannt und mich aufgestellt als Ziel für den Pfeil,
Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
13 in meine Nieren gesandt seines Köchers Söhne.
Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
14 Ich ward zum Gelächter für alle Völker, ihr Spottlied den ganzen Tag.
Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
15 Er sättigte mich mit Bitternissen, berauschte mich mit Wermut
Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
16 und ließ meine Zähne Kiesel zermalmen, mich in Asche mich wälzen.
Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
17 Du raubtest meiner Seele den Frieden, ich vergaß des Glücks
Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
18 und sprach: dahin ist meine Lebenskraft, mein Vertrauen auf Jahwe.
Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsal, des Wermuts und des Gifts!
Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
20 Es gedenkt, es gedenkt und ist gebeugt in mir meine Seele.
Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
21 Dies will ich zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:
O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
22 Jahwes Gnaden sind ja noch nicht aus, sein Erbarmen ja nicht zu Ende;
Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
23 jeden Morgen ist es neu, groß ist deine Treue!
Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
24 Mein Teil ist Jahwe, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.
Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
25 Gütig ist Jahwe gegen die, so auf ihn harren, gegen die Seele, die ihn sucht.
Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
26 Gut ist's, schweigend zu harren auf die Hilfe Jahwes.
nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
27 Gut ist's dem Manne, zu tragen das Joch in seiner Jugend.
Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
28 Er sitze einsam und schweige, weil er's ihm auferlegt.
Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
29 Er berühre mit seinem Munde den Staub, vielleicht ist noch Hoffnung;
Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
30 biete dem, der ihn schlägt, die Wange, werde mich Schmach gesättigt.
Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
31 Denn nicht auf ewig verstößt der Herr.
Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
32 sondern, wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich wieder nach der Fülle seiner Gnade.
O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
33 Denn er plagt nicht aus Lust und betrübt die Menschenkinder.
Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
34 Daß man unter die Füße tritt alle Gefangenen des Landes,
Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
35 das Recht eines Mannes beugt vor dem Antlitz des Höchsten,
rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
36 eines Menschen Streitsache verdreht, - sollte das der Herr nicht sehn?
o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
37 Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?
Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten hervor das Böse und das Gute?
Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
39 Was seufzt der Mensch, so lang er lebt? Ein jeder seufze über seine Sünden!
Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zu Jahwe uns bekehren!
Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
41 Laßt uns Herz und Hände erheben zu Gott im Himmel!
Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
42 Wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen, du hast nicht vergeben,
“Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
43 hast dich verhüllt in Zorn und uns verfolgt, gemordet ohne Erbarmen,
“Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
44 hast dich in Gewölk verhüllt, daß kein Gebet hindurchdrang.
Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
45 Zu Kehricht und Abscheu machtest du uns inmitten der Völker.
Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
46 Ihren Mund rissen auf über uns alle unsere Feinde.
“Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
47 Grauen und Grube ward uns zu teil, Verwüstung und Verderben.
Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
48 Ströme Wassers thränt mein Auge über das Verderben der Tochter meines Volks.
Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
49 Ruhelos fließt mein Auge ohne Aufhören,
Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
50 bis daß herniederschaue und darein sehe Jahwe vom Himmel.
nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
51 Meine Thräne zehrt an meiner Seele um alle Töchter meiner Stadt.
Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
52 Mich jagten, jagten wie einen Vogel die, so mir grundlos feind sind,
Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
53 machten in der Grube mein Leben verstummen und warfen Steine auf mich.
Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
54 Wasser strömte über mein Haupt; ich dachte: ich bin verloren!
ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
55 Ich rief deinen Namen, Jahwe, aus tief unterster Grube.
Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
56 Du hörtest mein Rufen: “Verschließe dein Ohr nicht; komm mich zu erquicken, mir zu helfen!”
Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
57 Du warst nahe, als ich dich rief, sprachst: “Sei getrost!”
Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
58 Du führtest, o Herr, meine Sache, erlöstest mein Leben.
Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
59 Du hast, o Jahwe, meine Unterdrückung gesehn, hilf mir zu meinem Recht!
Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
60 Du hast all' ihre Rachgier gesehn, all' ihre Pläne wider mich,
Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
61 hast ihr Schmähen gehört, o Jahwe, all' ihre Pläne wider mich,
Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
62 die Reden meiner Widersacher und ihr stetes Trachten wider mich.
maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
63 Schau, ob sie sitzen oder aufstehen, ich bin ihr Spottlied!
Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
64 Du wirst ihnen lohnen, Jahwe, nach ihrer Hände Werk,
Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
65 wirst ihr Herz verstocken - dein Fluch über sie!
Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und vertilgen unter Jahwes Himmel weg!
Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.

< Klagelieder 3 >