Klagelieder 3

1 Ich bin der Mann, der Elend sah unter der Rute seines Grimms.

Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;

2 Mich hat er getrieben und geführt in Finsternis und tiefes Dunkel.

Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;

3 Ja, gegen mich kehrt er immer auf neue den ganzen Tag seine Hand.

Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.

4 Aufgerieben hat er mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine zerbrochen,

Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;

5 rings um mich aufgebaut Gift und Drangsal,

Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;

6 mich in tiefe Finsternis versetzt wie in der Urzeit Verstorbene.

Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.

7 Er hat mich ummauert ohne Ausweg, meine Ketten beschwert;

Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;

8 ob ich auch schreie und rufe, er hemmt mein Gebet,

Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;

9 vermauerte meine Wege mit Quadern, verstörte meine Pfade.

Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.

10 Ein lauernder Bär war er mir, ein Löwe im Hinterhalt.

Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;

11 Er hat meine Wege in die Irre geführt und mich zerrissen, mich verödet gemacht,

Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;

12 hat seinen Bogen gespannt und mich aufgestellt als Ziel für den Pfeil,

Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.

13 in meine Nieren gesandt seines Köchers Söhne.

Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.

14 Ich ward zum Gelächter für alle Völker, ihr Spottlied den ganzen Tag.

Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.

15 Er sättigte mich mit Bitternissen, berauschte mich mit Wermut

Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.

16 und ließ meine Zähne Kiesel zermalmen, mich in Asche mich wälzen.

Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;

17 Du raubtest meiner Seele den Frieden, ich vergaß des Glücks

De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.

18 und sprach: dahin ist meine Lebenskraft, mein Vertrauen auf Jahwe.

Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!

19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsal, des Wermuts und des Gifts!

Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!

20 Es gedenkt, es gedenkt und ist gebeugt in mir meine Seele.

Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:

21 Dies will ich zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:

Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!

22 Jahwes Gnaden sind ja noch nicht aus, sein Erbarmen ja nicht zu Ende;

Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:

23 jeden Morgen ist es neu, groß ist deine Treue!

Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.

24 Mein Teil ist Jahwe, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.

Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!

25 Gütig ist Jahwe gegen die, so auf ihn harren, gegen die Seele, die ihn sucht.

Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;

26 Gut ist's, schweigend zu harren auf die Hilfe Jahwes.

Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;

27 Gut ist's dem Manne, zu tragen das Joch in seiner Jugend.

Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!

28 Er sitze einsam und schweige, weil er's ihm auferlegt.

Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;

29 Er berühre mit seinem Munde den Staub, vielleicht ist noch Hoffnung;

Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;

30 biete dem, der ihn schlägt, die Wange, werde mich Schmach gesättigt.

Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.

31 Denn nicht auf ewig verstößt der Herr.

Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!

32 sondern, wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich wieder nach der Fülle seiner Gnade.

Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:

33 Denn er plagt nicht aus Lust und betrübt die Menschenkinder.

Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!

34 Daß man unter die Füße tritt alle Gefangenen des Landes,

Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:

35 das Recht eines Mannes beugt vor dem Antlitz des Höchsten,

Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:

36 eines Menschen Streitsache verdreht, - sollte das der Herr nicht sehn?

Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?

37 Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?

Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?

38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten hervor das Böse und das Gute?

Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?

39 Was seufzt der Mensch, so lang er lebt? Ein jeder seufze über seine Sünden!

Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!

40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zu Jahwe uns bekehren!

Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;

41 Laßt uns Herz und Hände erheben zu Gott im Himmel!

Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!

42 Wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen, du hast nicht vergeben,

Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!

43 hast dich verhüllt in Zorn und uns verfolgt, gemordet ohne Erbarmen,

Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;

44 hast dich in Gewölk verhüllt, daß kein Gebet hindurchdrang.

U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;

45 Zu Kehricht und Abscheu machtest du uns inmitten der Völker.

Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.

46 Ihren Mund rissen auf über uns alle unsere Feinde.

Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;

47 Grauen und Grube ward uns zu teil, Verwüstung und Verderben.

Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;

48 Ströme Wassers thränt mein Auge über das Verderben der Tochter meines Volks.

Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.

49 Ruhelos fließt mein Auge ohne Aufhören,

Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,

50 bis daß herniederschaue und darein sehe Jahwe vom Himmel.

Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.

51 Meine Thräne zehrt an meiner Seele um alle Töchter meiner Stadt.

Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.

52 Mich jagten, jagten wie einen Vogel die, so mir grundlos feind sind,

Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;

53 machten in der Grube mein Leben verstummen und warfen Steine auf mich.

Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;

54 Wasser strömte über mein Haupt; ich dachte: ich bin verloren!

Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!

55 Ich rief deinen Namen, Jahwe, aus tief unterster Grube.

Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!

56 Du hörtest mein Rufen: “Verschließe dein Ohr nicht; komm mich zu erquicken, mir zu helfen!”

Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;

57 Du warst nahe, als ich dich rief, sprachst: “Sei getrost!”

Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!

58 Du führtest, o Herr, meine Sache, erlöstest mein Leben.

Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!

59 Du hast, o Jahwe, meine Unterdrückung gesehn, hilf mir zu meinem Recht!

Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;

60 Du hast all' ihre Rachgier gesehn, all' ihre Pläne wider mich,

Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.

61 hast ihr Schmähen gehört, o Jahwe, all' ihre Pläne wider mich,

Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.

62 die Reden meiner Widersacher und ihr stetes Trachten wider mich.

Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.

63 Schau, ob sie sitzen oder aufstehen, ich bin ihr Spottlied!

Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!

64 Du wirst ihnen lohnen, Jahwe, nach ihrer Hände Werk,

Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!

65 wirst ihr Herz verstocken - dein Fluch über sie!

Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;

66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und vertilgen unter Jahwes Himmel weg!

Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!