Job 9

1 Hiob antwortete und sprach:

Йов а луат кувынтул ши а зис:

2 Ja wohl, ich weiß, daß es so ist, - wie könnte der Mensch je Recht behalten gegen Gott!

„Штиу бине кэ есте аша. Ши кум ар путя омул сэ-шь скоатэ дрептате ынаинтя луй Думнезеу?

3 Wenn er geruhte, mit ihm zu streiten, - nicht auf eins von Tausend könnt' er ihm erwidern!

Дакэ ар вои сэ се черте ку Ел, дин о мие де лукрурь н-ар путя сэ рэспундэ ла унул сингур.

4 Der weisen Sinnes und von gewaltiger Kraft ist - wer hat ihm je getrotzt und blieb unversehrt?

Але Луй сунт ынцелепчуня ши атотпутерничия: чине И с-ар путя ымпотриви фэрэ сэ фие педепсит?

5 Er, der unvermerkt Berge versetzt, indem er sie umstürzt in seinem Grimm;

Ел мутэ деодатэ мунций ши-й рэстоарнэ ын мыния Са.

6 der die Erde aufbeben macht von ihrer Stätte, daß ihre Säulen ins Wanken geraten,

Згудуе пэмынтул дин темелия луй, де и се клатинэ стылпий.

7 der der Sonne verbietet, aufzustrahlen, und die Sterne unter Siegel legt;

Порунчеште соарелуй, ши соареле ну май рэсаре; ши цине стелеле суб печетя Луй.

8 der den Himmel ausspannt allein und einher schreitet auf den Höhen des Meers,

Нумай Ел ынтинде черуриле ши умблэ пе ынэлцимиле мэрий.

9 der den Bären schuf, den Orion und die Pleiaden und die Kammern des Südens;

Ел а фэкут Урса-Маре, Лучяфэрул де сярэ ши Ралицеле ши стелеле дин цинутуриле де мязэзи.

10 der große Dinge thut, die unerforschlich, und Wunder, die nicht aufzuzählen sind.

Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.

11 Fürwahr, er zieht an mir vorüber, aber ich sehe ihn nicht; er schwebt dahin, aber ich gewahre ihn nicht.

Ятэ, Ел трече пе лынгэ мине, ши ну-Л вэд, Се дуче, ши ну-Л зэреск.

12 Rafft er hinweg, wer will ihm wehren? Wer darf zu ihm sprechen: “Was thust du da?”

Дакэ апукэ Ел, чине-Л ва опри? Чине-Й ва зиче: ‘Че фачь?’

13 Gott wehrt nicht seinem Zorn - krümmten sich doch Rahabs Helfer unter ihm! -

Думнезеу ну-Шь ынтоарче мыния; суб Ел се плякэ тоць сприжиниторий мындрией.

14 geschweige, daß ich ihm erwidern dürfte, ihm gegenüber meine Worte wählen könnte,

Ши еу кум сэ-Й рэспунд? Че кувинте сэ алег?

15 der ich, auch wenn ich Recht habe, keine Antwort bekomme, zu meinem Widerpart um Gnade flehen muß.

Кяр дакэ аш авя дрептате, ну Й-аш рэспунде. Ну пот декыт сэ мэ рог жудекэторулуй.

16 Wenn ich ihn riefe und er gäbe mir Antwort, so würde ich's doch nicht glauben, daß er mich anhören werde.

Ши кяр дакэ м-ар аскулта кынд Ыл кем, тот н-аш путя креде кэ мь-а аскултат гласул –

17 Vielmehr, im Sturmwind würde er mich anschnauben und meine Wunden ohne Ursach' mehren,

Ел, каре мэ избеште ка ынтр-о фуртунэ, каре ымь ынмулцеште фэрэ причинэ рэниле,

18 würde mich nimmer aufatmen lassen, sondern mich sättigen mit bitterem Weh.

каре ну мэ ласэ сэ рэсуфлу, мэ сатурэ де амэрэчуне.

19 Gilt's Kraft des Starken, so ist er da, aber gilt's den Rechtsweg - “wer darf mich vorfordern?”

Сэ алерг ла путере? Ел есте атотпутерник. Ла дрептате? Чине мэ ва апэра?

20 Wär' ich im Recht - mein Mund würde mich verdammen, wäre ich unschuldig - er würde mich zum Betrüger machen!

Орькытэ дрептате аш авя, гура мя мэ ва осынди ши орькыт де невиноват аш фи, Ел мэ ва арэта ка виноват.

21 Unschuldig bin ich - was kümmert mich mein Leben! ich verachte mein Dasein!

Невиноват! Сунт, дар ну цин ла вяцэ, ымь диспрецуеск вяца.

22 Eins ist es, drum spreche ich's aus: er bringt den Frommen wie den Frevler um!

Че-мь пасэ ла урма урмей? Кэч ындрэзнеск с-о спун: Ел нимичеште пе чел невиноват ка ши пе чел виноват.

23 Wenn die Geißel jählings tötet, so lacht er über die Verzweiflung Unschuldiger.

Ши дакэ бичул ар причинуи мэкар ындатэ моартя…! Дар Ел рыде де ынчеркэриле челуй невиноват.

24 Die Erde ist in der Frevler Hand gegeben, die Augen ihrer Richter hält er zu: wenn er nicht - wer denn sonst?

Пэмынтул есте дат пе мыниле челуй нелеӂюит; Ел акоперэ окий жудекэторилор – де ну Ел, апой чине алтул?

25 und meine Tage eilten schneller dahin, als ein Läufer, entflohen, ohne Glück geschaut zu haben,

Зилеле меле аляргэ май юць декыт ун алергэтор; фуг фэрэ сэ фи вэзут феричиря;

26 fuhren dahin wie Binsenkähne, wie ein Adler, der auf Beute stößt.

трек ка ши корэбииле челе юць, ка вултурул каре се репеде асупра прэзий.

27 Wenn ich denke: Ich will meinen Jammer vergessen, will meinen Unmut lassen und heiter blicken,

Дакэ зик: ‘Вряу сэ-мь уйт суферинцеле, сэ-мь лас ынтристаря ши сэ фиу войос’,

28 so schaudre ich vor allen meinen Schmerzen: ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst.

сунт ынгрозит де тоате дурериле меле. Штиу кэ ну мэ вей скоате невиноват.

29 Ich, ich soll schuldig sein, wozu mich da noch vergeblich abmühen?

Ши дакэ вой фи жудекат виноват, пентру че сэ мэ май трудеск деӂяба?

30 Wenn ich mich auch mit Schnee wüsche und meine Hände mit Lauge reinigte,

Кяр дакэ м-аш спэла ку зэпадэ, кяр дакэ мь-аш курэци мыниле ку лешие,

31 so würdest du mich in den Pfuhl eintauchen, daß meine Kleider vor mir Abscheu hätten.

Ту тот м-ай куфунда ын мочирлэ, де с-ар скырби пынэ ши хайнеле де мине!

32 Denn er ist nicht ein Mensch wie ich, daß ich ihm Antwort geben, daß wir miteinander vor Gericht treten könnten.

Кэч Ел ну есте ун ом ка мине, ка сэ-Й пот рэспунде ши сэ мерӂем ымпреунэ ла жудекатэ.

33 Kein Schiedsmann ist zwischen uns, der auf uns beide seine Hand legen könnte.

Нич ну есте вреун мижлочитор ынтре ной, каре сэ-шь пунэ мына песте ной амындой.

34 Er nehme seinen Stock von mir hinweg und lasse seinen Schrecken mich nicht ängstigen,

Сэ-Шь трагэ ынсэ варга де дясупра мя ши сэ ну мэ май тулбуре спайма Луй.

35 so will ich reden, ohne ihn zu fürchten, denn so steht es mit meinem Innern nicht!

Атунч вой ворби ши ну мэ вой теме де Ел. Алтфел, ну сунт стэпын пе мине.