Job 9
1 Hiob antwortete und sprach:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Ja wohl, ich weiß, daß es so ist, - wie könnte der Mensch je Recht behalten gegen Gott!
Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
3 Wenn er geruhte, mit ihm zu streiten, - nicht auf eins von Tausend könnt' er ihm erwidern!
Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
4 Der weisen Sinnes und von gewaltiger Kraft ist - wer hat ihm je getrotzt und blieb unversehrt?
Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
5 Er, der unvermerkt Berge versetzt, indem er sie umstürzt in seinem Grimm;
Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
6 der die Erde aufbeben macht von ihrer Stätte, daß ihre Säulen ins Wanken geraten,
Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
7 der der Sonne verbietet, aufzustrahlen, und die Sterne unter Siegel legt;
Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
8 der den Himmel ausspannt allein und einher schreitet auf den Höhen des Meers,
Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
9 der den Bären schuf, den Orion und die Pleiaden und die Kammern des Südens;
Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
10 der große Dinge thut, die unerforschlich, und Wunder, die nicht aufzuzählen sind.
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
11 Fürwahr, er zieht an mir vorüber, aber ich sehe ihn nicht; er schwebt dahin, aber ich gewahre ihn nicht.
Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
12 Rafft er hinweg, wer will ihm wehren? Wer darf zu ihm sprechen: “Was thust du da?”
Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Gott wehrt nicht seinem Zorn - krümmten sich doch Rahabs Helfer unter ihm! -
God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
14 geschweige, daß ich ihm erwidern dürfte, ihm gegenüber meine Worte wählen könnte,
Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
15 der ich, auch wenn ich Recht habe, keine Antwort bekomme, zu meinem Widerpart um Gnade flehen muß.
Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
16 Wenn ich ihn riefe und er gäbe mir Antwort, so würde ich's doch nicht glauben, daß er mich anhören werde.
Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
17 Vielmehr, im Sturmwind würde er mich anschnauben und meine Wunden ohne Ursach' mehren,
Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
18 würde mich nimmer aufatmen lassen, sondern mich sättigen mit bitterem Weh.
Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
19 Gilt's Kraft des Starken, so ist er da, aber gilt's den Rechtsweg - “wer darf mich vorfordern?”
Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
20 Wär' ich im Recht - mein Mund würde mich verdammen, wäre ich unschuldig - er würde mich zum Betrüger machen!
Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
21 Unschuldig bin ich - was kümmert mich mein Leben! ich verachte mein Dasein!
Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
22 Eins ist es, drum spreche ich's aus: er bringt den Frommen wie den Frevler um!
Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
23 Wenn die Geißel jählings tötet, so lacht er über die Verzweiflung Unschuldiger.
Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
24 Die Erde ist in der Frevler Hand gegeben, die Augen ihrer Richter hält er zu: wenn er nicht - wer denn sonst?
De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
25 und meine Tage eilten schneller dahin, als ein Läufer, entflohen, ohne Glück geschaut zu haben,
En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
26 fuhren dahin wie Binsenkähne, wie ein Adler, der auf Beute stößt.
Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
27 Wenn ich denke: Ich will meinen Jammer vergessen, will meinen Unmut lassen und heiter blicken,
Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
28 so schaudre ich vor allen meinen Schmerzen: ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst.
Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
29 Ich, ich soll schuldig sein, wozu mich da noch vergeblich abmühen?
Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
30 Wenn ich mich auch mit Schnee wüsche und meine Hände mit Lauge reinigte,
Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
31 so würdest du mich in den Pfuhl eintauchen, daß meine Kleider vor mir Abscheu hätten.
Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
32 Denn er ist nicht ein Mensch wie ich, daß ich ihm Antwort geben, daß wir miteinander vor Gericht treten könnten.
Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
33 Kein Schiedsmann ist zwischen uns, der auf uns beide seine Hand legen könnte.
Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
34 Er nehme seinen Stock von mir hinweg und lasse seinen Schrecken mich nicht ängstigen,
Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
35 so will ich reden, ohne ihn zu fürchten, denn so steht es mit meinem Innern nicht!
Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
