Job 6

1 Hiob antwortete und sprach:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 O daß man meinen Unmut wöge und mein Leid dagegen auf die Wage legte!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Denn nun ist's schwerer, als der Sand am Meer - drum gehen irre meine Worte!

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Denn des Allmächtigen Pfeile stecken in mir: mein Geist saugt ihr Gift ein, die Schrecknisse Gottes verstören mich!

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Schreit etwa der Wildesel auf grüner Weide, oder brüllt der Stier bei seinem Mengfutter?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Kann man Fades ungesalzen genießen, oder hat das Eiweiß Wohlgeschmack?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Mich widert's an, es anzurühren; es ekelt mich vor der Unreinigkeit meiner Speise.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 O daß doch mein Wunsch sich erfüllte, und Gott mein Verlangen gewährte!

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 Gefiele es Gott, mich zu zermalmen, seine Hand zu entfesseln und meinen Lebensfaden abzuschneiden!

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 So wäre doch das noch mein Trost und aufhüpfen wollte ich im schonungslosen Schmerz -, daß ich des Heiligen Worte nie verleugnet habe.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Was ist denn meine Kraft, daß ich noch harren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Ist meine Kraft etwa Felsenkraft, oder ist mein Leib aus Erz?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Bin ich nicht der Hilfe bar, und ist nicht aller Halt von mir genommen?

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Dem Verzagenden gebührt das Mitleid seines Nächsten, selbst wenn er von der Furcht vor dem Allmächtigen läßt.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Meine Freunde haben sich treulos erzeigt wie ein Bach, wie die Rinnsale, die überschwellen,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 die trübe sind von Eis, in die herab der Schnee sich birgt.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Wenn sie durchglüht werden, schwinden sie dahin: wenn's heiß wird, sind sie weggelöscht von ihrem Ort.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Karawanen biegen ab von ihrer Straße, ziehen hinauf in die Öde und kommen um.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Die Karawanen Themas schauten aus, die Reisezüge Sabas warteten auf sie:

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Sie wurden zu Schanden mit ihrem Vertrauen, kamen hin und wurden enttäuscht.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 So seid ihr nun für mich geworden: ihr schautet Schrecknis, - da scheutet ihr euch!

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Habe ich etwa gesagt: “Schafft mir her und von eurer Habe spendet für mich;

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 errettet mich aus der Gewalt des Bedrängers und aus der Gewalt der Tyrannen kauft mich los”?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Belehrt mich, so will ich schweigen, und worin ich geirrt habe, thut mir kund.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Wie eindringlich sind der Wahrheit Worte! aber was beweist denn euer Verweis?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Gedenkt ihr, Worte zu rügen? Die Reden des Verzweifelten verhallen im Wind!

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Selbst über meine Waise würdet ihr losen und euren eignen Freund verhandeln.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Und nun - wollet doch mich anblicken, ich werde euch doch wahrlich nicht ins Angesicht lügen!

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 O kehret um, laßt Unrecht nicht geschehen, ja, kehret um, noch hab' ich Recht hierin.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Wohnt denn auf meiner Zunge Frevel, oder unterscheidet mein Gaumen nicht die Unglücksschläge?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?