Job 4

1 Dann antwortete Eliphas aus Theman und sprach:

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 Wird's dich verdrießen, wenn man ein Wort an dich wagt? Doch wer vermag der Worte Lauf zu hemmen!

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 Hast du doch Viele selbst ermahnt und schlaffe Arme neu gestärkt:

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 Wer strauchelte, den hielten deine Worte aufrecht, und wankenden Knieen verliehst du Kraft.

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 Nun, da es dich trifft, verzagst du; da dich's erfaßt, brichst du zusammen.

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 Ist deine Gottesfurcht nicht dein Vertrauen, und deine Hoffnung dein unsträflich Leben?

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 Bedenke doch, wer kam je schuldlos um, und wo wurden jemals Rechtschaffene vernichtet?

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 So viel ich sah: nur, wer Unheil pflügte und Elend säte, hat es auch eingeerntet!

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 Durch Gottes Odem gingen sie zu Grunde, durch seinen Zornhauch schwanden sie dahin.

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 Des Löwen Brüllen und des Leuen Stimme - der jungen Löwen Zähne sind zerbrochen!

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 Der Leu kommt um, weil ihm die Beute fehlt, und zerstreuen müssen sich der Löwin Kinder.

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 Und zu mir drang ein verstohlenes Wort, mein Ohr vernahm davon einen flüsternden Laut -

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 bei der Gedanken Spiel infolge von Nachtgesichten, wenn tiefer Schlaf sich auf die Menschen senkt.

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 Ein Beben überkam mich und ein Zittern, alle meine Gebeine geriethen in Beben.

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 Ein Wehen zog an mir vorüber, es sträubten sich die Haare mir am Leibe.

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 Dann stand - sein Aussehn konnt ich nicht erkennen - ein Gebilde vor meinen Augen; ich vernahm eine flüsternde Stimme:

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 “Ist wohl ein Mensch gerecht vor Gott, vor seinem Schöpfer rein ein Mann?

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 “Fürwahr, seinen Dienern traut er nicht und seinen Engeln mißt er Irrtum bei,

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 “geschweige den Lehmhüttenbewohnern, deren Sein im Staube wurzelt, die zermalmt werden wie eine Motte.

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 “Zwischen Morgen und Abend werden sie zerschmettert; ohne daß es jemand beachtet, gehn sie auf ewig zu Grunde.

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 “Wird ihr Zeltstrick in ihnen zerrissen, so sterben sie dahin in Unverstand.”

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.