Job 37

1 Ja, darüber erzittert mein Herz und bebt empor von seiner Stelle.

دل من می‌لرزد؛

2 O hört, hört das Grollen seiner Stimme und das Brausen, das aus seinem Munde kommt!

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Unter den ganzen Himmel hin entfesselt er es und sein Licht über die Säume der Erde.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Hinter ihm drein brüllt eine Stimme; er donnert mit seiner majestätischen Stimme und hält sie nicht zurück, wenn seine Stimme erschallt.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar - er, der Großes thut, das für uns unbegreiflich ist.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Denn zum Schnee spricht er: Falle zur Erde! und zum Regenguß und zu seinen gewaltigen Regengüssen.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Thun erkennen.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 Dann geht das Wild ins Versteck und ruht in seinen Lagerstätten.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 Aus der Kammer kommt der Sturm, und aus den Speichern die Kälte.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 Durch Gottes Odem giebt es Eis, und des Wassers Weite liegt in Enge.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Auch mit Naß belastet er die Wolke, streut weithin aus sein Lichtgewölk.

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 Das aber wendet sich ringsumher nach seiner Leitung gemäß ihrem Thun, zu Allem, was er ihnen gebeut über die Erdenwelt hin -

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 bald als Rute, wenn es seiner Erde dient, bald zum Segen läßt er es treffen.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Vernimm dies, o Hiob! Steh still und beachte die Wunder Gottes!

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Begreifst du es, wenn Gott ihnen Auftrag erteilt und das Licht seiner Wolken leuchten läßt?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Begreifst du der Wolke Schweben, die Wunder des an Einsicht Vollkommenen?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 du, dessen Kleider heiß sind, wenn die Erde infolge des Südwinds ruht.

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Wölbst du mit ihm die lichten Höhen, die fest sind wie ein gegossener Spiegel?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Thue uns kund, was wir ihm sagen sollen! Wir können nichts vorbringen vor Finsternis!

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Soll ihm gemeldet werden, daß ich reden will? oder hat je ein Mensch gefordert, daß er vernichtet werde?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 Jetzt freilich sieht man nicht das Sonnenlicht, das hinter den Wolken helle leuchtet; doch ein Wind fährt daher und reinigt sie.

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 Aus dem Norden kommt das Gold; um Gott lagert furchtbare Majestät.

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 Den Allmächtigen erreichen wir nicht, ihn, der von erhabener Macht ist; aber das Recht und die volle Gerechtigkeit beugt er nicht.

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Darum fürchten ihn die Menschen; alle die Selbstklugen sieht er nicht an.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.