Job 34

1 Elihu hob sodann wieder an und sprach:

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

2 Hört, ihr Weisen, meine Worte, und ihr Verständigen leiht mir euer Ohr.

3 Denn das Ohr prüft die Worte, wie der Gaumen die Speise kostet.

همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

4 Das Rechte wollen wir ausfindig machen, gemeinsam erkennen, was gut ist.

پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

5 Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin schuldlos, doch Gott hat mir mein Recht entzogen.

ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

6 Trotz meines Rechtes soll ich lügen? Mich traf ein böser Pfeil, ohne mein Verschulden.”

هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

7 Wo ist ein Mann wie Hiob, der Lästerung wie Wasser trinkt,

ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

8 zur Genossenschaft mit Übelthätern schreitet und zum Umgang mit Frevlern?

9 Denn er hat gesagt: “Der Mensch hat keinen Nutzen davon, daß er mit Gott Freundschaft hält.”

زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

10 Darum, ihr Einsichtigen, hört mir zu: Ferne sei es, daß Gott Frevel übte, und der Allmächtige Unrecht!

ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

11 Nein, des Menschen Thun vergilt er ihm und nach des Mannes Wandel läßt er's ihm ergehen.

او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

12 Ja wahrlich, Gott handelt nicht ungerecht und der Allmächtige beugt nicht das Recht.

براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

13 Wer hat ihm die Erde anvertraut? Und wer hat die ganze Welt gegründet?

اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

14 Wenn er auf sich nur achtete, seinen Geist und Odem an sich zöge,

اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

15 so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub.

اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

16 Hast du Verstand, so höre dies, leihe dein Ohr dem Laute meiner Worte.

حال، اگر فهم داری، گوش کن.

17 Kann auch, wer das Recht haßt, die Zügel führen? Oder willst du den Gerechten, Gewaltigen ins Unrecht setzen?

اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

18 Ihn, der zum König spricht: “Du Nichtswürdiger!” “du Gottloser” zu Edlen?

او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

19 Der nicht Partei für Fürsten nimmt, noch den Reichen vor dem Armen bevorzugt; denn seiner Hände Werk sind sie alle.

هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

20 Augenblicklich sterben sie und mitten in der Nacht: das Volk wird aufgerüttelt, und sie fahren dahin; und den Starken beseitigt man, ohne eine Hand zu rühren.

خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

21 Denn seine Augen schauen auf eines jeden Wege, und alle seine Schritte sieht er.

خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

22 Keine Finsternis giebts und kein so tiefes Dunkel, da sich die Übelthäter bergen könnten.

هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

23 Denn er braucht nicht erst auf einen Mann zu achten, damit er vor Gott zum Gericht erscheine.

پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

24 Er zerschmettert Starke ohne Untersuchung und läßt andre an ihre Stelle treten.

بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

25 Somit kennt er ihre Thaten und stürzt sie über Nacht, und sie werden zermalmt.

زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

26 Ihre Missethat geißelt er, da, wo alle es sehen,

او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

27 darum, weil sie von ihm abgefallen sind und alle seine Wege außer acht gelassen haben,

چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

28 damit sie das Geschrei des Armen vor ihn brächten, und er das Schreien der Elenden hörte.

و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

29 Und wenn er Ruhe schaft, wer will ihn verurteilen? Wenn er das Antlitz verbirgt, wer kann ihn schauen? Und dennoch wacht er über Volk und Menschen,

وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

30 daß nicht ein ruchloser Mensch herrsche, nicht Fallstricke des Volks.

او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

31 Denn hat man etwa zu Gotte gesagt: “Ich trage, will nicht Übles thun!

ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

32 “Über das, was ich nicht sehe, belehre du mich; wenn ich Unrecht gethan habe, will ich's nicht wieder thun”.

آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

33 Soll er es nach deinem Sinne vergelten, weil du verschmähst? Denn du mußt bestimmen und nicht ich! Und was du weißt sprich aus!

آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

34 Einsichtige Leute werden mir sagen, und ein weiser Mann, der mir zuhört:

هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

35 “Hiob redet ohne Einsicht, und seine Worte sind ohne Überlegung.”

36 O, möchte doch Hiob fort und fort geprüft werden wegen seiner Einwände nach Sünderart!

ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

37 Denn zu seiner Sünde fügt er Frevel; in unserer Mitte höhnt er und macht viel Redens gegen Gott.

و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.