Job 33

1 Nun aber höre, Hiob, meine Rede und allen meinen Worten leih' dein Ohr.

A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

2 Siehe doch, ich thue meinen Mund auf, und meine Zunge redet unter meinem Gaumen.

Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

3 Geradem Sinn entstammen meine Worte, und was meine Lippen wissen, sprechen sie lauter aus.

Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

4 Der Geist Gottes hat mich geschaffen, und des Allmächtigen Odem belebt mich.

Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

5 Wenn du kannst, so widerlege mich; rüste dich gegen mich, stelle dich zum Kampf.

Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.

6 Siehe, ich stehe zu Gott, wie du; aus gleichem Thon wie du bin ich geschnitten.

Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

7 Nein, Furcht vor mir braucht dich nicht zu erschrecken, und meine Hand soll dich nicht niederdrücken.

Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

8 Allein, vor meinen Ohren sagtest du - ich vernahm den Laut deiner Worte:

A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

9 “Rein bin ich, ohne Missethat, bin lauter und frei von Schuld.

Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

10 Fürwahr, Feindseligkeiten erfindet er gegen mich, erachtet mich für seinen Feind,

Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

11 legt meine Füße in den Block, beobachtet alle meine Wege.”

Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

12 Sieh, darin hast du Unrecht, erwidere ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.

Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

13 Warum hast du gegen ihn gehadert, daß er auf alle deine Worte keine Antwort erteile?

Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

14 Denn freilich spricht Gott einmal, auch zweimal - aber man beachtet es nicht.

Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

15 Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt, im Schlummer auf dem Lager,

We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

16 dann öffnet er der Menschen Ohr und drückt ihrer Verwarnung das Siegel auf,

Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

17 von seinem Thun den Menschen abzubringen und den Mann vor Hoffart zu schirmen.

Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

18 Er bewahrt seine Seele vor der Grube und sein Leben, daß es nicht durch Geschosse dahinfährt.

Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

19 Auch wird er gezüchtigt durch Schmerz auf seinem Lager; ununterbrochen wütet der Kampf in seinem Gebein.

Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

20 Dann läßt ihm sein Lebenstrieb das Brot zum Ekel werden, und seine Seele die Lieblingsspeise.

Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

21 Sein Fleisch schwindet dahin, daß es kein Ansehen mehr hat, unscheinbar wird sein dürres Gebein,

Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

22 so daß seine Seele dem Grabe nahe ist, und sein Leben den Todesengeln.

I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

23 Wenn dann ein Fürsprech-Engel für ihn da ist, einer von den Tausend, dem Menschen seine Pflicht zu verkündigen,

Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

24 und er sich seiner erbarmt und spricht: “Erlöse ihn und laß ihn nicht in die Grube hinabfahren; ich habe das Lösegeld erhalten” -

Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

25 dann strotzt sein Leib von Jugendfrische, er kehrt zurück zu den Tagen seiner Jugendkraft.

I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

26 Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade, läßt ihm sein Antlitz unter Jauchzen schauen und vergilt so dem Menschen sein richtiges Verhalten.

Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

27 Er singt vor den Leuten und spricht: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, doch wurde es mir nicht vergolten.

Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

28 Er hat meine Seele erlöst und sie nicht zur Grube hinfahren lassen, und mein Leben erfreut sich am Licht.”

Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

29 Sieh, dies alles thut Gott mit dem Menschen zweimal, dreimal,

Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

30 seine Seele der Grube zu entreißen, daß er vom Lichte des Lebens umleuchtet werde.

Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

31 Merke auf, Hiob, höre mir zu; schweige und laß mich reden!

Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

32 Hast du Worte, so widerlege mich; sprich nur, denn gern gäbe ich dir Recht!

Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

33 Wo nicht, so höre du mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre.

A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.