Job 33

1 Nun aber höre, Hiob, meine Rede und allen meinen Worten leih' dein Ohr.

ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده،

2 Siehe doch, ich thue meinen Mund auf, und meine Zunge redet unter meinem Gaumen.

چون می‌خواهم با تو صحبت کنم.

3 Geradem Sinn entstammen meine Worte, und was meine Lippen wissen, sprechen sie lauter aus.

من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت،

4 Der Geist Gottes hat mich geschaffen, und des Allmächtigen Odem belebt mich.

زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است.

5 Wenn du kannst, so widerlege mich; rüste dich gegen mich, stelle dich zum Kampf.

اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست.

6 Siehe, ich stehe zu Gott, wie du; aus gleichem Thon wie du bin ich geschnitten.

من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم،

7 Nein, Furcht vor mir braucht dich nicht zu erschrecken, und meine Hand soll dich nicht niederdrücken.

پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد.

8 Allein, vor meinen Ohren sagtest du - ich vernahm den Laut deiner Worte:

من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای:

9 “Rein bin ich, ohne Missethat, bin lauter und frei von Schuld.

«پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام.

10 Fürwahr, Feindseligkeiten erfindet er gegen mich, erachtet mich für seinen Feind,

خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند.

11 legt meine Füße in den Block, beobachtet alle meine Wege.”

خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.»

12 Sieh, darin hast du Unrecht, erwidere ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.

اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.

13 Warum hast du gegen ihn gehadert, daß er auf alle deine Worte keine Antwort erteile?

چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟

14 Denn freilich spricht Gott einmal, auch zweimal - aber man beachtet es nicht.

خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند.

15 Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt, im Schlummer auf dem Lager,

هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند.

16 dann öffnet er der Menschen Ohr und drückt ihrer Verwarnung das Siegel auf,

گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا

17 von seinem Thun den Menschen abzubringen und den Mann vor Hoffart zu schirmen.

او را از گناه و تکبر باز دارد.

18 Er bewahrt seine Seele vor der Grube und sein Leben, daß es nicht durch Geschosse dahinfährt.

او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند.

19 Auch wird er gezüchtigt durch Schmerz auf seinem Lager; ununterbrochen wütet der Kampf in seinem Gebein.

و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود

20 Dann läßt ihm sein Lebenstrieb das Brot zum Ekel werden, und seine Seele die Lieblingsspeise.

که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود.

21 Sein Fleisch schwindet dahin, daß es kein Ansehen mehr hat, unscheinbar wird sein dürres Gebein,

به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند

22 so daß seine Seele dem Grabe nahe ist, und sein Leben den Todesengeln.

و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ.

23 Wenn dann ein Fürsprech-Engel für ihn da ist, einer von den Tausend, dem Menschen seine Pflicht zu verkündigen,

اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند،

24 und er sich seiner erbarmt und spricht: “Erlöse ihn und laß ihn nicht in die Grube hinabfahren; ich habe das Lösegeld erhalten” -

و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.»

25 dann strotzt sein Leib von Jugendfrische, er kehrt zurück zu den Tagen seiner Jugendkraft.

آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد.

26 Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade, läßt ihm sein Antlitz unter Jauchzen schauen und vergilt so dem Menschen sein richtiges Verhalten.

هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند.

27 Er singt vor den Leuten und spricht: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, doch wurde es mir nicht vergolten.

سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت.

28 Er hat meine Seele erlöst und sie nicht zur Grube hinfahren lassen, und mein Leben erfreut sich am Licht.”

او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.»

29 Sieh, dies alles thut Gott mit dem Menschen zweimal, dreimal,

خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد

30 seine Seele der Grube zu entreißen, daß er vom Lichte des Lebens umleuchtet werde.

و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد.

31 Merke auf, Hiob, höre mir zu; schweige und laß mich reden!

ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛

32 Hast du Worte, so widerlege mich; sprich nur, denn gern gäbe ich dir Recht!

ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند.

33 Wo nicht, so höre du mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre.

اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم!