Job 29

1 Darauf fuhr Hiob also fort, seine Rede vorzutragen:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

2 O daß ich wäre wie in früheren Monden, wie in den Tagen da mich Gott beschützte;

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

3 als seine Leuchte über meinem Haupte schien, und ich bei seinem Licht durch Dunkel wandelte,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

4 so, wie ich war in meines Sommers Tagen, als Gottes Freundschaft über meinem Zelte waltete,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

5 als der Allmächtige noch mit mir war, rings um mich meine Knaben;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

6 als ich meine Schritte in Dickmilch badete, und der Fels neben mir Bäche Öls ergoß;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

7 als ich zum Thore ging hinauf zur Stadt, auf dem freien Platze meinen Sitz aufschlug.

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

8 Wenn mich die Knaben sahen, verbargen sie sich, und die Greise erhoben sich und blieben stehn;

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

9 Häuptlinge hielten inne mit Reden und legten die Hand auf ihren Mund.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

10 Der Edlen Stimme verbarg sich, und ihre Zunge klebte an ihrem Gaumen.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

11 Denn wo ein Ohr nur hörte, da pries es mich selig, und wo ein Auge sah, da gab es mir Zeugnis.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

12 Denn ich rettete den Elenden, der um Hilfe schrie, und die Waise und den, der keinen Helfer hatte.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

13 Der Segen des Verlorenen kam über mich, und das Herz der Witwe macht ich jubeln.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

14 Gerechtigkeit zog ich an, und sie zog mich an, wie Talar und Turban zog ich an meine Rechtschaffenheit.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

15 Auge ward ich dem Blinden und Fuß war ich dem Lahmen.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

16 Ein Vater war ich den Armen und die Rechtssache des mir Unbekannten untersuchte ich;

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

17 ich zerschmetterte dem Frevler die Kinnladen und warf ihm die Beute aus den Zähnen.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

18 So dachte ich denn: “Bei meinem Neste werde ich verscheiden und wie der Phönix meine Tage mehren.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

19 Meine Wurzel steht über dem Wasser offen, und der Tau übernachtet in meinen Zweigen.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

20 Meine Würde ist stets neu bei mir, und mein Bogen verjüngt sich in meiner Hand.”

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

21 Mir hörten sie zu und warteten und lauschten schweigend meinem Rate.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

22 Wenn ich geredet, sprachen sie nicht mehr, und meine Rede troff auf sie herab.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

23 So warteten sie auf mich wie auf Regen und wie nach Spätregen sperrten sie den Mund auf.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

24 Ich lächelte ihnen zu, wenn sie verzagten, und das heitre Antlitz trübten sie mir nie.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

25 Gern wählte ich den Weg zu ihnen, saß da als Haupt und thronte wie ein König in der Heerschar, wie einer, der Trauernde tröstet.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.