Job 28

1 Wohl giebt es einen Fundort für das Silber, eine Stätte für das Gold, das man läutert.

Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.

2 Eisen wird aus dem Erdreiche geholt, und Gestein schmilzt man zu Erz.

Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.

3 Ein Ende hat man der Finsternis gemacht und bis zur äußersten Grenze durchforscht man das im tiefsten Dunkel verborgene Gestein.

Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.

4 Man bricht einen Schacht fern von den droben Wohnenden; vergessen von dem droben schreitenden Fuß, fern von den Menschen hangen, schweben sie.

Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.

5 Aus der Erde geht Brotkorn hervor, und ihr Tiefen werden wie mit Feuer umgewühlt.

Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.

6 Des Saphirs Fundstätte ist ihr Gestein, Goldstäubchen werden ihm zu teil.

W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;

7 Den Weg kennt nicht der Adler, noch erspäht ihn des Geiers Auge.

A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.

8 Nicht betreten ihn die stolzen Raubtiere, noch schreitet auf ihm der Leu.

Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.

9 An den Kiesel legt man die Hand, wühlt von Grund aus die Berge um.

Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;

10 Durch die Felsen schlägt man Gänge, und allerlei Kostbares erschaut das Auge.

Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.

11 Die Wasseradern verbindet man, daß sie nicht thränen, und bringt Verborgenes ans Licht.

Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.

12 Die Weisheit aber, wo findet man sie, und wo ist der Fundort der Erkenntnis?

Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?

13 Kein Mensch kennt den Weg zu ihr, und sie ist nicht zu finden im Lande der Lebendigen.

Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.

14 Die Meerestiefe spricht: “In mir ist sie nicht!” und das Meer spricht: “Sie ist nicht bei mir!”

Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.

15 Mit gediegenem Golde wird sie nicht erkauft, noch wird Silber dargewogen als ihr Preis.

Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.

16 Sie läßt sich nicht aufwiegen mit Ophirgold, mit kostbarem Schoham und Sapphir.

Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.

17 Gold und Glas kommen ihr nicht gleich, noch tauscht man sie ein für güldenes Geschirr.

Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.

18 Korallen und Krystall kommen nicht in Betracht, und der Besitz der Weisheit geht über Perlen.

Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.

19 Äthiopiens Topas kommt ihr nicht gleich, mit reinstem Golde wird sie nicht aufgewogen.

Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.

20 Die Weisheit also - woher kommt sie, und wo ist der Fundort der Erkenntnis?

Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?

21 Verhüllt ist sie vor den Augen aller Lebenden, auch den Vögeln unter dem Himmel ist sie verborgen.

Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.

22 Abgrund und Tod sprechen: “Wir haben mit unseren Ohren ein Gerücht von ihr gehört.”

Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.

23 Gott kennt den Weg zu ihr und er weiß um ihren Fundort.

Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.

24 Denn er schaut bis zu der Erde Enden; was irgend unter dem Himmel ist, sieht er.

Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.

25 Als er des Windes Wucht abwog und dem Wasser sein Maß bestimmte,

Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.

26 als er dem Regen sein Gesetz gab, und seinen Pfad dem Wasserstrahle,

On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.

27 da sah er sie und machte sie kund, stellte sie hin und durchforschte sie.

W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.

28 Und zum Menschen sprach er: Siehe, Furcht des Herrn, das ist Weisheit, und das Böse meiden, ist Verstand!

Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.