Job 27

1 Darauf fuhr Hiob also fort, seine Rede vorzutragen:

Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:

2 So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele betrübt hat -

Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;

3 denn noch ist mein Lebensodem ganz in mir, und Gottes Hauch in meiner Nase! -

Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;

4 nein. meine Lippen reden kein Unrecht, und meine Zunge sinnt nicht auf Betrug!

Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.

5 Fern sei es von mir, euch Recht zu geben; bis ich verscheide, lasse ich nicht von meiner Unschuld.

Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.

6 An meiner Gerechtigkeit halte ich fest und lasse sie nicht; mein Gewissen schilt keinen meiner Tage!

Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.

7 Als Schuldiger muß mein Feind erscheinen, und mein Widersacher als der Ungerechte.

Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.

8 Denn welche Hoffnung hat der Ruchlose, wenn abschneidet, wenn herauszieht Gott seine Seele?

Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?

9 Wird Gott sein Geschrei erhören, wenn ihn die Bedrängnis überfällt?

Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?

10 Oder kann er seine Wonne am Allmächtigen haben, Gott anrufen zu jeder Zeit?

Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?

11 Ich will euch über Gottes Hand belehren, was der Allmächtige im Sinne hat, nicht verhehlen.

Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.

12 Ihr alle habt es ja selbst gesehen, warum wollt ihr euch doch so eitlem Wahn ergeben?

Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?

13 Das ist des bösen Menschen Los bei Gott, und das Erbe der Tyrannen, das sie vom Allmächtigen empfangen:

Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.

14 Sind seiner Kinder viel, so ist's fürs Schwert, und seine Sprößlinge haben nicht satt Brot.

Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.

15 Wer von den Seinen übrig blieb, wird von der Pest begraben, und seine Witwen halten nicht die Totenklage.

Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;

16 Wenn er Silber aufhäuft wie Sand und Kleider wie Lehm aufspeichert -

Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;

17 er speichert auf, aber der Gerechte kleidet sich damit, und das Silber teilt der Fromme.

To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.

18 Der Spinne gleich hat er sein Haus gebaut und gleich der Hütte, die ein Hüter machte.

Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.

19 Reich legte er sich hin - er thut's nicht wieder; er öffnet seine Augen, da ist es aus mit ihm.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.

20 Es ereilen ihn Gewässern gleich die Schrecken, des Nachts entführt ihn der Sturmwind.

Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.

21 Der Ost hebt ihn empor, daß er dahinfährt, und stürmt ihn fort von seiner Stätte.

Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.

22 Erbarmungslos schleudert er auf ihn, vor seiner Hand muß er entfliehn, entfliehn -

To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.

23 da klatscht man über ihn in die Hände und zischt ihn aus von seiner Wohnstatt her.

Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.