Job 23

1 Hiob antwortete und sprach:

Job antwoordde, en sprak:

2 Auch heute empört sich meine Klage; seine Hand drückt schwer auf mein Seufzen.

Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

3 O daß ich ihn zu finden wüßte, gelangen könnte bis zu seinem Richterstuhl!

Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

4 So wollte ich vor ihm meine Sache darlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen.

Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

5 Ich möchte wissen, was er mir erwidern würde, und erfahren, was er zu mir sagen würde!

Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

6 Würde er in der Fülle der Macht mit mir streiten? Nein, nur achten würde er auf mich!

Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

7 Dann würde ein Redlicher mit ihm rechten, und für immer machte ich mich von meinem Richter frei!

Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

8 Doch - gehe ich ostwärts, so ist er nicht da, und westwärts - so gewahre ich ihn nicht.

Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

9 Im Norden schafft er, aber ich sehe ihn nicht, biegt ab gen Süden - aber ich erblicke ihn nicht.

Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

10 Denn er weiß, welchen Wandel ich geführt - prüfte er mich, wie Gold würde ich hervorgehn.

Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

11 An seiner Spur hat fest mein Fuß gehalten, seinen Weg hab' ich verfolgt, ohne abzuweichen.

Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

12 Von seiner Lippen Vorschrift wich ich nie, barg in meiner Brust die Worte seines Munds.

Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

13 Er aber bleibt sich gleich - wer will ihm wehren? Sein Wille begehrt's, da führt er's aus!

Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

14 Ja, er wird zu Ende führen, was er mir bestimmt hat, und solcherlei hat er noch vieles im Sinn.

Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

15 Darum erschrecke ich vor seinem Angesicht; überdenke ich's, so erbebe ich vor ihm.

En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

16 Ja, Gott hat meinen Mut gebrochen und der Allmächtige hat mich mit Schrecken erfüllt.

Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

17 Denn nicht des Unglücks wegen fühle ich mich vernichtet, noch wegen meiner Person, die Dunkel bedeckt hat.

Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!