Job 21

1 Hiob antwortete und sprach:

Ijob respondis kaj diris:

2 O höret, höret einer Rede zu, und möge darin euer Trösten bestehn!

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

3 Vergönnt mir, daß ich spreche, und wenn ich geredet, magst du höhnen.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

4 Ergeht denn über Menschen meine Klage? oder warum sollte ich nicht ungeduldig sein?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

5 Schaut her zu mir und erstarrt und legt die Hand auf den Mund!

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

6 Ja, wenn ich daran denke, so werde ich bestürzt, und Schauder erfaßt meinen Leib.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

7 Warum bleiben die Frevler am Leben, werden alt, ja erstarken an Kraft?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

8 Ihr Nachwuchs gedeiht vor ihnen in ihrer Gemeinschaft, und ihre Sprößlinge vor ihren Augen.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

9 Ihre Häuser sind wohlbehalten, sonder Schrecknis, und Gottes Rute trifft sie nicht.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

10 Sein Stier bespringt und nicht vergebens, seine Kuh kalbt leicht und thut keine Fehlgeburt.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

11 Wie eine Herde lassen sie ihre Buben hinaus, und ihre Kinder hüpfen einher.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

12 Sie singen laut bei Paukenschall und Zither und freuen sich am Klange der Schalmei.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

13 Sie verbringen in Glück ihre Tage und in einem Augenblicke steigen sie hinab zur Unterwelt; (Sheol h7585)

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)

14 und sprachen doch zu Gott: “Bleib uns fern - deine Wege zu kennen begehren wir nicht!

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

15 Was ist's mit dem Allmächtigen, daß wir ihm dienen sollten, und was könnte es uns nützen, ihn bittend anzugehn?”

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

16 Fürwahr, ihr Glück steht nicht in ihrer Hand - der Gottlosen Gesinnung liegt mir fern!

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

17 Wie oft erlischt denn der Gottlosen Leuchte, und überfällt sie ihr Verderben? Wie oft teilt er die Lose aus in seinem Zorn,

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

18 werden sie wie der Strohhalm vor dem Winde und wie Spreu, die der Sturm entführt hat?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

19 “Gott spart seinen Kindern sein Unheil auf.” Er vergelte ihm selber, daß er's fühle!

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

20 Seine eigenen Augen mögen sein Unheil sehen, und er selbst vom Grimme des Allmächtigen trinken!

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

21 Denn was kümmert ihn sein Haus nach seinem Tode, wenn seiner Monde Zahl beendet ist?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

22 Will man Gotte Weisheit lehren, ihn, der die Himmlischen richtet?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

23 Der eine stirbt im vollen Glück, vollkommen ruhig und wohlgemut;

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

24 seine Kufen sind mit Milch gefüllt, und das Mark seiner Gebeine wird getränkt.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

25 Und der andere stirbt in bittrem Unmut, ohne daß er je vom Glück genossen.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

26 Gemeinsam liegen sie im Staube, und Gewürm bedeckt sie beide.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

27 Ich kenne eure Gedanken wohl und die Anschläge, mit denen ihr Unrecht gegen mich verübt.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

28 Wenn ihr sagt: “Wo blieb das Haus des Tyrannen, und wo das Zelt, in dem die Gottlosen wohnten?”

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

29 so fragt doch nur die des Wegs Vorüberziehenden, - ihre Beweise werdet ihr nicht verkennen -

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

30 daß am Unglückstage der Böse verschont wird, am Tage der Zornesfluten sie hinweggeleitet werden!

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

31 Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor? Er hat's gethan! - wer will es ihm vergelten?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

32 Zur Gräberstätte wird er hingeleitet und hält noch über dem Hügel Wacht.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

33 Süß sind ihm des Thales Schollen, und alle Welt zieht ihm nach, wie ihm Unzählige vorangegangen.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

34 Wie mögt ihr mich da so eitel trösten, und eure Antworten - da bleibt nichts als Bosheit!

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?