Job 20

1 Zophar aus Naama antwortete und sprach:

Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

2 Darum antworten mir meine Gedanken, und weil es in mir mächtig stürmt:

Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.

3 mich beschimpfende Rüge muß ich hören, und der Geist giebt mir Antwort aus meiner Einsicht.

Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

4 Kennst du denn nicht die alte Wahrheit - so alt, als Menschen auf der Erde leben, -

Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

5 daß der Gottlosen Jubel nicht lange währt, und des Ruchlosen Freude nur einen Augenblick?

Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?

6 Oba auch sein hoher Mut sich bis zum Himmel erhebt, und sein Haupt bis an die Wolken reicht,

Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

7 gleich seinem Kote schwindet er für immer; die ihn sahen, sprechen: Wo ist er?

[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?

8 Wie ein Traum verfliegt er spurlos und wird verscheucht wie ein Nachtgesicht.

Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

9 Das Auge, das ihn geschaut, schaut ihn nicht wieder, und seine Stätte sieht ihn nimmermehr.

Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

10 Seine Kinder müssen die Armen begütigen, seine Hände das Gut herausgeben.

Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

11 Ist auch sein Gebein voll Jugendkraft, sie muß sich mit ihm in die Erde betten.

Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

12 Wenn seinem Munde süß das Böse schmeckt, wenn er es unter seiner Zunge birgt,

A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

13 es spart und nicht fahren lassen will und es inmitten seines Gaumens zurückhält:

Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

14 seine Speise verwandelt sich in seinen Eingeweiden, - zu Natterngalle in seinem Inneren.

[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.

15 Hab und Gut verschlang er - er muß es ausspeien: aus seinem Bauche treibt es Gott.

Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

16 Natterngift sog er ein, es tötet ihn der Viper Zunge.

Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

17 Nicht darf er sich der Bäche freun, der flutenden Ströme von Honig und Dickmilch.

Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

18 Heraus giebt er das Erarbeitete, verschluckt es nicht, des eingetauschten Guts wird er nicht froh.

Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].

19 Denn er schlug Arme nieder, ließ sie liegen - ein Haus riß er an sich, aber er baut es nicht aus.

Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

20 Denn er kannte keine Ruhe in seinem Bauche; doch mit dem, woran er hängt, entkommt er nicht.

Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

21 Nichts entging seiner Gier, darum hat sein Gut keinen Bestand.

Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

22 In der Fülle seines Überflusses wird ihm Angst, die ganze Gewalt des Elends kommt über ihn.

Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

23 Dann geschieht's: um seinen Bauch zu füllen, entsendet er in ihn seines Zornes Glut und läßt auf ihn regnen in sein Gedärm hinein.

Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.

24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so durchbohrt ihn der eherne Bogen.

[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

25 Er sieht, da kommt's aus dem Rücken, und der blitzende Stahl geht aus seiner Galle - über ihm lagern Schrecken!

Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

26 Alles Unglück ist aufgespart seinen Schätzen, ein Feuer verzehrt ihn, das nicht angefacht ward; es weidet ab den Überrest in seinem Zelt.

Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

27 Der Himmel deckt seine Schuld auf, und die Erde erhebt sich feindselig wider ihn.

Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 Ins Elend geht seines Hauses Ertrag, zerrinnendes Wasser an seinem Zornestag.

Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.

29 Das ist das Los des gottlosen Menschen von seiten Gottes, und das Erbteil das ihm vom Höchsten beschieden ward!

Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.