Job 20
1 Zophar aus Naama antwortete und sprach:
A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
2 Darum antworten mir meine Gedanken, und weil es in mir mächtig stürmt:
Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
3 mich beschimpfende Rüge muß ich hören, und der Geist giebt mir Antwort aus meiner Einsicht.
Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
4 Kennst du denn nicht die alte Wahrheit - so alt, als Menschen auf der Erde leben, -
Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
5 daß der Gottlosen Jubel nicht lange währt, und des Ruchlosen Freude nur einen Augenblick?
Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
6 Oba auch sein hoher Mut sich bis zum Himmel erhebt, und sein Haupt bis an die Wolken reicht,
By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
7 gleich seinem Kote schwindet er für immer; die ihn sahen, sprechen: Wo ist er?
A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
8 Wie ein Traum verfliegt er spurlos und wird verscheucht wie ein Nachtgesicht.
Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
9 Das Auge, das ihn geschaut, schaut ihn nicht wieder, und seine Stätte sieht ihn nimmermehr.
Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10 Seine Kinder müssen die Armen begütigen, seine Hände das Gut herausgeben.
Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
11 Ist auch sein Gebein voll Jugendkraft, sie muß sich mit ihm in die Erde betten.
Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
12 Wenn seinem Munde süß das Böse schmeckt, wenn er es unter seiner Zunge birgt,
A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13 es spart und nicht fahren lassen will und es inmitten seines Gaumens zurückhält:
Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14 seine Speise verwandelt sich in seinen Eingeweiden, - zu Natterngalle in seinem Inneren.
Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
15 Hab und Gut verschlang er - er muß es ausspeien: aus seinem Bauche treibt es Gott.
Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
16 Natterngift sog er ein, es tötet ihn der Viper Zunge.
Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
17 Nicht darf er sich der Bäche freun, der flutenden Ströme von Honig und Dickmilch.
Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
18 Heraus giebt er das Erarbeitete, verschluckt es nicht, des eingetauschten Guts wird er nicht froh.
Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
19 Denn er schlug Arme nieder, ließ sie liegen - ein Haus riß er an sich, aber er baut es nicht aus.
Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
20 Denn er kannte keine Ruhe in seinem Bauche; doch mit dem, woran er hängt, entkommt er nicht.
Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
21 Nichts entging seiner Gier, darum hat sein Gut keinen Bestand.
Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
22 In der Fülle seines Überflusses wird ihm Angst, die ganze Gewalt des Elends kommt über ihn.
Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
23 Dann geschieht's: um seinen Bauch zu füllen, entsendet er in ihn seines Zornes Glut und läßt auf ihn regnen in sein Gedärm hinein.
Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so durchbohrt ihn der eherne Bogen.
Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
25 Er sieht, da kommt's aus dem Rücken, und der blitzende Stahl geht aus seiner Galle - über ihm lagern Schrecken!
Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
26 Alles Unglück ist aufgespart seinen Schätzen, ein Feuer verzehrt ihn, das nicht angefacht ward; es weidet ab den Überrest in seinem Zelt.
Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
27 Der Himmel deckt seine Schuld auf, und die Erde erhebt sich feindselig wider ihn.
Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Ins Elend geht seines Hauses Ertrag, zerrinnendes Wasser an seinem Zornestag.
Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
29 Das ist das Los des gottlosen Menschen von seiten Gottes, und das Erbteil das ihm vom Höchsten beschieden ward!
Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
