< Job 19 >

1 Hiob antwortete und sprach:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Wie lange wollt ihr mich kränken und mich mit Reden zermalmen?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Schon zehnmal nun beschimpftet ihr mich und schämt euch nicht, mich zu mißhandeln!
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Und habe ich auch wirklich mich vergangen, so bleibt doch mein Fehltritt mir allein bewußt.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 Wollt ihr euch wirklich über mich erheben, so bringt mir den Beweis für meine Schande!
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 Erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und mich mit seinem Netz umzingelt hat.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Fürwahr, ich schreie “Gewalt!” und finde keine Erhörung; ich rufe um Hilfe, doch da giebt's kein Recht.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Meinen Weg hat er vermauert, daß ich nicht hinüber kann, und über meine Pfade breitet er Finsternis.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Meiner Ehre hat er mich entkleidet und mir die Krone vom Haupte genommen.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Er wirft mich nieder ringsum, daß ich dahinfahre, und reißt gleich einem Baume meine Hoffnung aus.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Er läßt seinen Zorn wider mich entbrennen und achtet mich seinen Feinden gleich.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Allzumal rücken seine Scharen heran, schütten ihren Weg wider mich auf und lagern sich rings um mein Zelt.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 Meine Brüder hat er von mir entfernt, und meine Freunde sind mir ganz entfremdet.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten haben mich vergessen.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 Die Genossen meines Hauses und meine Mägde achten mich für einen Fremden, zum Ausländer ward ich in ihren Augen.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 Rufe ich meinen Sklaven, so antwortet er nicht, mit meinem Munde muß ich zu ihm flehen.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 Mein Atem ist zuwider meinem Weibe, und mein Gestank meinen leiblichen Brüdern.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Selbst die Kleinen verachten mich; will ich aufstehn, verspotten sie mich.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gekehrt.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und nur mit meiner Zähne Haut bin ich entronnen.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Erbarmt euch mein, erbarmt euch mein, ihr meine Freunde, denn Gottes Hand hat mich getroffen!
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 Ach, daß doch meine Worte aufgeschrieben, auf eine Tafel eingezeichnet würden,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 mit Eisengriffel und Blei, für ewig in den Fels gehauen!
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Ich aber weiß, daß mein Erlöser lebt, und als letzter wird er auf dem Staube sich erheben.
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Und nachdem meine Haut also zerschlagen ist, und ledig meines Fleisches werde ich Gott schauen!
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Ich werde ihn schauen mir zum Heil; ja, meine Augen sehen ihn, und nicht als Gegner: mein Herz verzehrt sich in meiner Brust!
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 Wenn ihr nun sagt: “Wie wollen wir ihn verfolgen!” und in mir sei der Sache Grund zu finden,
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 so fürchtet euch vor dem Schwert - denn das sind Schwertesverschuldungen! - damit ihr erkennet, daß es ein Gericht giebt.
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

< Job 19 >