Job 19

1 Hiob antwortete und sprach:

Ijob respondis kaj diris:

2 Wie lange wollt ihr mich kränken und mich mit Reden zermalmen?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

3 Schon zehnmal nun beschimpftet ihr mich und schämt euch nicht, mich zu mißhandeln!

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

4 Und habe ich auch wirklich mich vergangen, so bleibt doch mein Fehltritt mir allein bewußt.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

5 Wollt ihr euch wirklich über mich erheben, so bringt mir den Beweis für meine Schande!

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

6 Erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und mich mit seinem Netz umzingelt hat.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

7 Fürwahr, ich schreie “Gewalt!” und finde keine Erhörung; ich rufe um Hilfe, doch da giebt's kein Recht.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

8 Meinen Weg hat er vermauert, daß ich nicht hinüber kann, und über meine Pfade breitet er Finsternis.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

9 Meiner Ehre hat er mich entkleidet und mir die Krone vom Haupte genommen.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

10 Er wirft mich nieder ringsum, daß ich dahinfahre, und reißt gleich einem Baume meine Hoffnung aus.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

11 Er läßt seinen Zorn wider mich entbrennen und achtet mich seinen Feinden gleich.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

12 Allzumal rücken seine Scharen heran, schütten ihren Weg wider mich auf und lagern sich rings um mein Zelt.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

13 Meine Brüder hat er von mir entfernt, und meine Freunde sind mir ganz entfremdet.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

14 Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten haben mich vergessen.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

15 Die Genossen meines Hauses und meine Mägde achten mich für einen Fremden, zum Ausländer ward ich in ihren Augen.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

16 Rufe ich meinen Sklaven, so antwortet er nicht, mit meinem Munde muß ich zu ihm flehen.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

17 Mein Atem ist zuwider meinem Weibe, und mein Gestank meinen leiblichen Brüdern.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

18 Selbst die Kleinen verachten mich; will ich aufstehn, verspotten sie mich.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

19 Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gekehrt.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

20 An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und nur mit meiner Zähne Haut bin ich entronnen.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

21 Erbarmt euch mein, erbarmt euch mein, ihr meine Freunde, denn Gottes Hand hat mich getroffen!

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

22 Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

23 Ach, daß doch meine Worte aufgeschrieben, auf eine Tafel eingezeichnet würden,

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

24 mit Eisengriffel und Blei, für ewig in den Fels gehauen!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

25 Ich aber weiß, daß mein Erlöser lebt, und als letzter wird er auf dem Staube sich erheben.

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

26 Und nachdem meine Haut also zerschlagen ist, und ledig meines Fleisches werde ich Gott schauen!

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

27 Ich werde ihn schauen mir zum Heil; ja, meine Augen sehen ihn, und nicht als Gegner: mein Herz verzehrt sich in meiner Brust!

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

28 Wenn ihr nun sagt: “Wie wollen wir ihn verfolgen!” und in mir sei der Sache Grund zu finden,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

29 so fürchtet euch vor dem Schwert - denn das sind Schwertesverschuldungen! - damit ihr erkennet, daß es ein Gericht giebt.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.