Job 18

1 Bildad von Suah antwortete und sprach:

A odpowiadając Bildad Suhytczyk rzekł:

2 Wie lange wollt ihr diese Wortjagd treiben? Kommt zu Verstand, hernach wollen wir reden!

Dokądże nie uczynicie końca mowom? pomyślcie pierwej, a potem mówić będziemy.

3 Weswegen werden wir dem Vieh gleichgeachtet, gelten für vernagelt in euren Augen?

Czemuż nas poczytają jako bydło? zdajemy się mu przemierzłymi, jako sami widzicie.

4 Du, der sich in seinem Grimme selbst zerfleischt, - soll um deinetwillen die Erde entvölkert werden, und der Fels von seiner Stelle rücken?

Ty, który duszę twoję tracisz w zapalczywości twojej, azaż dla ciebie będzie opuszczona ziemia, a będą przeniesione skały z miejsca swego?

5 Jawohl erlischt der Gottlosen Licht, und seines Feuers Flamme leuchtet nicht.

Owszem, światłość niepobożnych zgaśnie, i nie będzie świeciła iskra ognia ich.

6 Das Licht verfinstert sich in seinem Zelt, und seine Leuchte über ihm erlischt.

Światło się zaćmi w przybytku jego, i pochodnia jego nad nim zgaśnie.

7 Seine rüstigen Schritte werden kurz, sein eigner Anschlag stürzt ihn ins Verderben.

Ściśnione będą kroki siły jego, a porazi go rada jego.

8 Denn ins Netz wird er getrieben mit seinen Füßen und über Flechtwerk wandelt er dahin.

Bo zawiodą w sieci nogi jego, i w uwikłaniu chodzić będzie.

9 Die Ferse packt ein Fallstrick, fest hält ihn die Schlinge.

Uchwyci go sidło za piętę jego, i przemoże go łupieżca.

10 An der Erde ist der Strick für ihn versteckt, und die Falle für ihn auf dem Pfade.

Skryty jest w ziemi powróz jego, a samołówka jego na ścieszce.

11 Ringsum ängstigen ihn Schrecknisse und scheuchen ihn auf Schritt und Tritt.

Zewsząd go straszyć będą strachy, a nacierać będą na nogi jego.

12 Es hungert nach ihm das Unheil, und das Verderben klammert sich an seine Seite.

Wymorzy się głodem siła jego, a zginienie pogotowiu jest przy boku jego.

13 Es frißt die Glieder seines Leibes, es frißt seine Glieder der Erstgeborene des Todes.

Pożre żyły skóry jego, pożre członki jego pierworodny śmierci.

14 Er wird herausgerissen aus seinem Zelt, auf das er vertraute: es treibt ihn hin zum Könige der Schrecken.

Ufanie jego będzie wykorzenione z przybytku jego, a przywiedzie go do króla strachów.

15 In seinem Zelte wohnt, was ihm nicht angehört, auf seine Wohnstätte wird Schwefel gestreut.

Będzie mieszkał strach w przybytku jego, chociaż nie był jego, a siarką będzie potrząśnione mieszkanie jego.

16 Unten verdorren seine Wurzeln, und oben verwelkt sein Gezweig.

Ze spodku korzeń jego uschnie, a z wierzchu będzie obcięta gałąź jego.

17 Sein Gedächtnis verschwindet von der Erde, und kein Name bleibt ihm auf der Flur.

Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach.

18 Man stößt ihn aus dem Licht in Finsternis und treibt ihn weg vom Erdenrund.

Wypędzą go z światłości do ciemności, a z okręgu świata wyrzucą go.

19 Nicht Sproß bleibt ihm noch Schoß in seinem Volk, und kein Entronnener ist in seiner Behausung.

Nie będzie syn ani wnuk między ludem jego, i nikt nie pozostanie w mieszkaniach jego.

20 Oba seines Verhängnistags erstarren die im Westen, und Schauder packt, die im Osten wohnen.

Nade dniem jego zdumiewają się potomkowie, a przodków ogarnie strach.

21 Ja, so ergeht's der Wohnung des Frevlers, und so der Stätte dessen, der sich um Gott nicht kümmerte!

Takoweć są mieszkania niezbożnego, i do tego przychodzi temu, który nie zna Boga.