Job 17
1 Mein Lebensgeist ist zerstört, meine Tage sind erloschen, die Gräberstätte wartet mein.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Dann treiben sie fürwahr noch Spott mit mir! Auf ihrem Hadern muß mein Auge weilen!
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 O setze ein, verbürge dich für mich bei dir! Wer anders sollte mir den Handschlag geben?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Denn ihr Herz hast du der Einsicht verschlossen, darum wirst du sie auch nicht obsiegen lassen.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Zur Beuteteilung verrät man Freunde, und seiner Kinder Augen schmachten hin.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Zu einem Sprichwort für alle Welt hat er mich hingestellt, anspeien lassen muß ich mich ins Angesicht,
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 so daß mein Auge blöde ward vor Kummer, und alle meine Glieder nur ein Schatten sind.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Darüber entsetzen sich die Rechtschaffenen, und der Unschuldige empört sich über den Ruchlosen.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Doch der Fromme hält fest an seinem Weg, und wer reine Hände hat, erstarkt nur noch mehr.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Ihr alle aber kommt nur wieder heran, ich werde unter euch doch keinen Weisen finden.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Meine Tage sind dahin, meine Pläne sind zerrissen, sie, meines Herzens Hoffnungen.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Nacht wollen sie zum Tage machen, Licht soll mir näher sein als Finsternis.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Wenn ich auf die Unterwelt als meine Behausung hoffe, in der Finsternis mein Lager hingebreitet habe, (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 wenn ich das Grab mein Vater nenne, “meine Mutter und Schwester” das Gewürm -
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 wo bleibt denn da meine Hoffnung, und meine Hoffnung, wer erschaut sie?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
